Георгій Папанек
Terram Slavorum montes Carpathici per medium scidete, majori tamen ad occasum, seprentrionemve, quam ad Orientem relicta plaga Carpathus in littore Posoniensi exordia accipit. Geminum ei caput est, ad Devinium alterum, alterum ad Posonium, sed illud eleva. tius isto, asperiusque, frons utrique ad Danubium prona meridiei objecta. Inde continuo dorso, & quo longius recedit, altiore pergit in obliquum seprentrionem, jugis pulchra serie, nunc se invicem accipientibus, nunc intersecantibus. Sepem diceres a natura protensam ornandae, muniendaeque Hungariae, nisi & ultra regionis termini procurrerent. Et est sane montium hic ordo, eo jucundiore positu, obtutuque, quo moliori utrinque declivitate mitigatus, laeta hinc, atque illine planitie suffunditur. Qua rectiora sunt latera, Arces ab Oriente, & Occidente insident amoeno extra modum spectaculo; reliquum vite vestitum est, & Oppidis, vicisque interstinctum. Quod inter utrumque pedem montis interjacet, varie hic in valles deprimitur, adfurgit alibi In juga, alia aliis sublimiora. Sua singulis sunt nomina, quae vel a subsitis vicis communicant, vel a situ, specieve fortiuntur. Densa ubique arbor, & opaci saltus regnunt. Quercus hic, fagus alibi, pinusque cum abiete magnis incrementis proficit. Is cum sit montium habitus, tantum alit ferarum, quantum ne vivaria quidem alibi, in praecipuis cervi sunt, damaque gregatim inerrantes. Sunt et apri magno numero, saevi illi, ac prorsus Sylvestres. Tametsi vero Sylvosi quaquaversus montes sint, habent tamen passim calvities, pingui pabulo luxuriantes. Proinde idonei sunt, et pecudi cum fructu alendae, et cogendo foeno. Adde innumeras scaturigines, & perennes rivos, qui hinc, et illine collecti feruntur per depressa vallium, dum in planitiem effusi vicos interluant. Vix humilior per juga situs est, quin saluberrimis aquis scateat, sed editissima etiam dorsa, fontes uberes non minus, quam gelidos habere, positionum gnari nos docuerunt. Montium horum Posonio to Marmatosiensem usque plagam una catena est. Diversam tamen in locis diversis appellationem fortiuntur; qui Moravians respiciunt, montes Albi, qui Poloniam Tatri, qui Russiam, Biesscidii, seu Beszkedi nuncupantur. Eos in tabula quarta Europae Ptolomaeus extendit usque ad caput Danubii. Carpathus Poloniam, Russiam, & Moldavian ab Hungaria, et Transilvania dividit. Ptolomaeus videtur in montibus Carpathicis Sarmatas locare; Timon enim tefert "Ptolomaeo montes Sarmatiae, Hungariae Arvensis, Liptoviensis, Zoliensis, et Barsiensis a Polonia usque ad Danubium et Vacium, porrecti videntur"
За 2591. Papanek Georgii. Historia gentis Slavae. – Quinque. – Ecclesiis; Typis J.J. Engel. 1780. 355 стор.
Переклад українською можна прочитати тут.