Сторінки 270-281 (Arbor Tulliana Iasinsciano)

Cur huc ascendim9, cur tam alte periculorum nostroru[m] fascem extulim9 ut cum illo ruere, non liceat, nisi ut ruam9 gravi9. Cur in Culmen hoc vnim9 ut remoti9 calamitas forte a solatijs suis distaret. Non istud accuso procul â terra, sed heu procul ab aqua sum9. Venim9 huc ut depropinquo aspiciam9 Nubes qua[e] velut ex insidijs transeundo siti nostra[e] imbrem negant; hoc e[st] q[ui]d hic frustra e vicino inter pellam9 astra, et frustra quotidie magnis, quia Miles Gilimeri petit, magnis frustra desiderijs, vel parvum optam9 Nubilum. heu inter qua[e] Affricani exercitus vota consistitis! Duam ne Invictissime Rex, dicam ut ipsa â me vinca[tur] dira in nos periculorum nostrorum Parsimonia cum non ha[e]c mihi aquam, ego illi supremam vocem impendam priusquam. Audi Numidia! audi Carthago! audi Affrica! audi Europæ! multæ Regno suo quia bellicosos plura ab armis suis quam cum victoria Romam, cum Roma mundum possidenti Gilimero, haec duo frustra in cælo respiciun[tur] tempestas et nubilum. Non potest magis egere, pra[e]ter quam siti. in Summa omnium abundanti, unum opta[tur] pluvia.

Іларіон Ярошевицький. Arbor Tulliana Iasinsciano

DECLAMATIO DE PASSIONE CHRISTI DOMINI
per Prothasim et Apodosim

{Thesis} Gilimer Rex Vandalorum in Affrica in monte Papua a Bellisario et Phara Iustiniani Romanorum Imperatoris Ducibus obsessus, atq; longâ obsidione media cum militib9 suis ciact9 a Romanis petere aquam, panem vel si illa negarentur spongiam saltem, ex qa suas colligens lacrymas biberet.

Miles 1mus

Cur huc ascendim9, cur tam alte periculorum nostroru[m] fascem extulim9 ut cum illo ruere, non liceat, nisi ut ruam9 gravi9. Cur in Culmen hoc vnim9 ut remoti9 calamitas forte a solatijs suis distaret. Non istud accuso procul â terra, sed heu procul ab aqua sum9. Venim9 huc ut depropinquo aspiciam9 Nubes qua[e] velut ex insidijs transeundo siti nostra[e] imbrem negant; hoc e[st] q[ui]d hic frustra e vicino inter pellam9 astra, et frustra quotidie magnis, quia Miles Gilimeri petit, magnis frustra desiderijs, vel parvum optam9 Nubilum. heu inter qua[e] Affricani exercitus vota consistitis! Duam ne Invictissime Rex, dicam ut ipsa â me vinca[tur] dira in nos periculorum nostrorum Parsimonia cum non ha[e]c mihi aquam, ego illi supremam vocem impendam priusquam. Audi Numidia! audi Carthago! audi Affrica! audi Europæ! multæ Regno suo quia bellicosos plura ab armis suis quam cum victoria Romam, cum Roma mundum possidenti Gilimero, haec duo frustra in cælo respiciun[tur] tempestas et nubilum. Non potest magis egere, pra[e]ter quam siti. in Summa omnium abundanti, unum opta[tur] pluvia.

Miles 2dus

Quid adhuc accingor mucroni? q[ui]d pharetra arcuq; gravo humeros vos iam vos iam abijciam mea arma, iam scio quod unum fortissimos omnib9 vallatos armis exercitus vincere possit sitis. Hoc tibi Miles Romane opto sic te vinci volo sitias.

{stor. 270a – файл 0550}

Miles 3tius

Quantum te mihi obstringo miles Romane cum dico da [!] aquam, nam etsi hanc apud te mihi non postulavero, ipse quidpiam mihi meli9 dabo sanguinem meum bibam, est mihi in Venis cruor, omni Romano nobilior veniat gladius alte in arterias descendat non emo ne sitiam. Dives sum natis in hoc periculo meo solatijs utar, isto quo vivo et non sentio, Audi miles Romane sanguinem potabo meum, ad hoc te poculum invitare nolo, sol9 bibam.

Rex Gilimer.

Sistite milites invicti hoc depericulis meis statuam tropheum illa pati. Hunc me sanguinem quam nulla alteri9 victoria nostra[e] sitis impatientia bibat. Nulla gaudet calamitas imposuisse mollis q[uo]d ferre non possum9 iniecisse vulnus quod magnum e[ss]e nequeat nisi illud nostri diduxerint ensis et furor.

Gilimer Porrecto sibi aqua[e] poculo

Accipio poculum quod mihi tanti victoris infudit humanitas, sed dicam ne? parcite Duces Romani Soli duo ha[e]c audiant: Gilimer et sitis, qua[e] illum ista loqui iussit. Video preme poculum, in isto tuum vides naufragiu[m] q[ui]d aspectum parvi a[e]stimas pl9 nimio amplum et profundum est, exilis hic crater non tantum quoscunque fluvios vastissimas paludes, non tantum immensa æquat maria, sed superat. Toties Tyberim, Euphratem cum omnib9 suis turbidum transmisim9 Adriam nunc Gilimer unius Cyathi enaviga profundum si potes hacten9 Gilimerum tot9 ocean9 ideo non nisi non poterat mergere quia totum capere Gilimerum non potuit hodie brevi in Cyatho omnia bella omnes tri[u]mphi, gloria omnis Gilimeri dicam ne omnia simul et ipse merge[tur] Gilimer. Heu nunc ipse Gilimer tuam vide Magnitudinem, ha[e]c cine est? quam perpetua [prae]lia ex Azia in Affricam in Europen efferebant quad una orbis parte concludi non posse putabas nunc q[ui]d tui tam magnu[m]? q[ui]d intra angustum hui9 Cyathi ambitum venire non possit. Grande Imperatoris Nomen, et Regis maiestas, quam utraq; non grandia semotis ambitione et fastu. Quem admodum dum discenti fabrorum folles quam statim anguste

{stor. 271 – файл 0551}

apponun[tur] vilis profecto mundana[e] dignit[a]tis arundo honor quoniam a minimo contrariantis sortis frangi[tur] vento, cernat quisq; solam cito [prae]tereuntis pra[e]minentia[e] umbram en ludentem inconstantis Fortuna[e] dignitatem ut carbasa inflata mundana[e] [pro]sperit[a]tis vento, ve re dicam [!] post lapsas nutantis fortuna[e] vilit[a]tes casu graviore in nihilum ruit. Cerea enim instaurata[e] dignitatis statua vix ab imminente discriminis solari æstu tangitur, mox confringitur concalescit enim et rarescit florens sæpe vilis honoris gramen Principum favonio afflatum, ab hyemali infortunij frigore patitur insidias, tot honores, tot pompas titulos puta e[ss]e aliq[ui]d pretiosum. Puta aliquid cum olla apud nos fatalis licita[tur] necessitas, omnib9 his un9 aqua[e] Cyath9 comparare posset. O vanam humana[e] dignit[a]tis utilitatem quoniam in vili posita fundamine quia rotunditate dum volubilit[a]te aqua[e]. O tempora annos infinita rerum carit[a]te damnatos. Nihil unquam tam magno emeba[tur] pretio, quam nunc proaliquo frigida[e] undæ guttis tot victorias palmas laureasq; tot dico etiam suprema cuicunq; egentissimo militi bona arma et libertatem vendidi. O aquam imo paucas aqua[e] stillas! quanti vos hodie emebant! non tanti nuper Rhodanum, Boetim Padumq; non tota æquora non ipsam tanti emerem Tyberim.

Miles 4tus

Dic Te Gilimer non helu cari! postquam hunc cyathum ex pleveris, non Numidia, n[on] Carthago n[on] tota ampli9 Affrica Tuae[m?][!]. Puta tibi miti9 dici q[uo] Cyro quia non dici[tur]: non bibe sanguinem, sed bibe aquam q[uo] Sotisti Ast sanguine illi9 N[ome]n deletum e[st] quo ipse bella et victorias scribebat, Tu tu an ignobili9 perire poteras, en vilissimas intermancipiorum pecudes Roma abducend9 ut longo itineri sufficias adaquaris. Sed hic Te Gilimer Ducem dic felicem dic bellatorem, dic magnum Gilimerum en in aliq[uo]t unda[e] guttis naufragaris! tantum plane et muscis et culicib9 submergendis satis fuerati, sed iam bibe Gilimer exhaurias Carthaginem Affricam. O Affrica! pars quota mundi! exhauri ab ista potui tuo intrita Antoni9 Regnum in gemma tu in aqua plura bibes. Die n[on] su[m]ptuose etiam unda[m]

{stor. 271a – файл 0552}

sapere qua[e] istis condi[tur] attamen Duces Romani cogitabo te poculo illorum nectar Deorum bibere, si placatorum Tibi gratio Civium Romanorum bibat Rex.

Rex Gilimer

Quid vobis Rom[m]i Duces [pro]his lautitijs, neq; enim post multos adeo dies aliter optabam epulari q[uo] si panem et aquam meam afferri in mensam aspicerem. Dem9 milites Affricani hoc quod mihi vita constat dono, hoc qui nobis quro omnib9q; opib9 [prae]tiosiores sunt, gladios nostros (: gdy swoie Rzymskim wodzom rzucaią oręża :) habete Romani sine quo nihil deinde habere volum9 ipsi nisi quod nos habere vomeritis, dum Carthagine dum ex Affrica [per] tot regna dispergendi discederemus, nil ampli9 vobiscum, q[uo] hos domo acceperam9 , in his Carthaginem et Affricam et omnia habuimus. In his toto Orbe ipsa cum victoria peregrinantib9, omnis noster Com[m]eat9 erat. Hoc ferro mercabamur regna et Urbes sola nobis in additamento [prae]tij adiecta sunt. Vulnera et grandes cicatrices. legite scripta in illo bella et victorias, pluraq; etiam de vobis ipsis invenite Romanis. plures tamen adhuc illi9 triumphi q[uo] ut omnes in illis scribi possint. hoc ergo habete ut vobis grat9 sim, habete ut a[e]stimare videar, quod mihi hodie a vobis porrigi[tur]. Tanti oblatam mihi manu vestra aquam, quia dato vobis ense meo, quanti regna, quanti omnia. Non enim (: q[uo]d iam aiebam :) maioris nobis integra Regna et Imperia constabant, quam hoc ferro et hac manu, quâ pugnabam9. Etsi hanc nobis reliquam servam9, n[on] tamen ingrati sum9, in hoc illam n[on] nisi habituri ut [pro]illis aliquo deinde inbello amittam9. Permittite Duces Indulgentissimi accipite milites et hanc hodierni convivij Mei lanceam, super Papuanam rupem edito colle statuite.

Accipe rupes et si non dum omnis inte meo attonita[!]

{stor. 272 – файл 0553}

periculo echo obmutuit, iubeo te transeuntib9 refer populis.

Hic aliquando
Solus Romanis altoir monte
Gilimer conspect9
Etsi intam sublimi steterat
Tamen suum supra illum periculum erat
Hic
Iustinian9 Imperator desuperato Gilimero
Non tropheum sed mensam posuit
Ipsa illum fortuna in montem duxit
ut venaretur.
Acutior enim venabulo sitis fuit.
Hanc ut effugeret
Sponte se in casses Romanoru[m] [pro]iecit
Dux tantus, tantus Rex
Ideo omnia tamdiu ipse possiderat
Ut semel aquam levanda[e] siti n[on] haberet
In summa fortuna[e] sua[e] a[e]gritudine
hoc unicum super erat remedium
ut aquam biberet.
Dic igitur,
Te obsecro fidissima Echo
Hunc in monte cyathum mirantib9
huc Gilimer ascendit
Hic obsideba[tur], hic bellavit, hic vict9 est.
vel dic pro nobis omnibus.
Hic Gilimer sitiebat.

{stor. 272a – файл 0554}

SITIS CHRISTI

{Hypotyposis} Felle et Aceto Potata

{Cognitio} Hunc facin9 intelligo superbissima Solima: indignata quod illa[m] [Xhris]tus uno tantum rogavit verbo Sitio uticisc[tur][!] acebissimum illi fel et acetum porrigit. Nescio {ignoratio} a recte nunc primum [Chris]te fel bibas et acetum. his si nuper totum os labraq; [per]fudisses, q[uo]t elimasses ab orbe flagitia, non te signifer Passionis tua[e] osculare[tur] certo Iudas. {Ostensio} Intuemini! intuemini! en rupta[e] petra[e], scissa[e] reseran[tur] rupes, ipsa ex illis echo tantum abit! Istud non sustinet a [Chris]to verbum ore audire sitio, huic muto dolore v[el] dimidium respondere non potest.

{Narratio} Crudelia narro parum fuerat quod [Chris]tum qua[e]ris vilissimafex plebis, nisi corrupti etiam vini feces hoc est acetum torquere. Dicam quod sentio, dicam clari9 ma[e]stissimi AA. Exiguum hoc porrigens amarum [Chris]to acetum Solyma, hodie magnum nobis a[e]ternâ [pro] salute posuit dolumentum et oblectamentum. {Institutio} Die Veneris fel bibit et acetum. O dies impudicitia[e] impensi q[uo] [Chris]to amari estis, eadem quoq; die mortu9 e[st], adhuc vixorat IESUS, sed hoc q[ui]d v[el] unum in terris Eadem quoq; die mortu9 e[st]Ven9 Solyma[!] venenum habebat, ipsam ei vitam ademit. Die Veneris cum felle mortem bibit. Discite terrarum magnates quanta vestrum libido, quantum trucidavit salvatorem. Scitote infallibiliter, q[ui]d un9 datus Veneri Dies, vobis amaram mortem facere potest. {Numera[ti]o} Numero qua[e]nam beneficia [Chris]tus largit9 Iudæis cuncta bona: q[ui]d ampli9? ultima omnis felicit[a]tis munerat9

{stor. 273 – файл 0555}

eos clementia dum ipsa vitâ. Numero dona [Chris]to sitiendi oblata, ne quis Solimam illiberalem putet, uno verbo [Chris]t9 Sitio duo Impetravit; fel nempe et acetu[m].

{Affirmatio} Quod nupervinum fuerat in Canna Galilea, iam nunc acetum est q[ui]d n[on] grande acetum erat, iam felle dilutum ipsum n[on] super est sibi. Credite mortales, ita e[st], bis vinum perire erat dignum, quod linguam [Chris]ti crutiaturum erat scitote omnes magni Principes nihili estis iam suis cum generosis phalernis, quoniam Princeps Mundi serv9 vester IESUS applicat pharmaca utad æternam nostrum omnium conducant vitam. {Negatio} Nego q[ui]dq[ue][!] aliud ipso felle amari9 e[ss]e an enim Solima [Chris]to sitienti n[on] porrexisset.

Scire cupis cur [Chris]tus siti tanta[e] ore suo eluendo aquam nonordinavit, heri {Reticentia} Pilat9 contaminaverat lymphas sibi infundendo. Discite etiam eximmundâ manuum Pilati lavatione mundum [Chris]tum hoc in mundo lavari: nil dicam amplius. {[Prae]teritio} Non memorabo [Chris]to summam alacryt[a]tem dum aqua[e] abundantiam fuisse, qua[e] statim a morte transfixo efflixit latere, ipse enim non habuit ut biberet, sed ut [pro]pinaret. Non possum dicere corruptum fuisse supremum fontem [Chris]tum sitit enim aquas du[m] poculum inter[prae]tatum ad Beatitudinis infinitudinem animando.

{Approbatio} Approbo factum [Chris]tus tibi Christiane fel gustavit, ut doceret habere et amara quod exillis delibes. Placet q[ui]dem Consilium Solimæ placet, dulcissimum felle com[pro]bat fontem, ast quo fonte aspersit Neronum quoq; animi tandem aliq[uan]do ut marmora manabunt saxosæ mentes. Cui9 omnes sunt fontes et omnia flumina et totum mare {Animadversio} unica ecce guttâ eget. Ubi e[st] fluida veritas, si omnium magnorum infinite magni [Chris]ti abundantia[m] mentita e[st] fama testem dositim, cui unioersi orbis lacrymanubdi n[on] sufficiunt liquores, hinc sitio clamat. {Parenthesis} Bibit [Chris]t9 hoc e[st] acetum acerbissimum (: si tamen acerbum est :) hoc e[st] amarissimum (: si tamen e[st] amarum :) quia [Chris]t9

{stor. 273a – файл 0556}

utraq; tantum gustavit, Cur [Chris]te Lux umbras fugis collectasq; Nubes mihi [Christia]no reducis, Tui ego usu nimirum felle et aceto (: qua[e] nisi dolorem et ma[e]rorem sed Iudicis, nobis vero triumphum allatura :) non gaudere, sed flore debebo. Noluit bibere, fefellisti illum solyma, an enim n[on] longe e[st] q[uo]d acerbi9 amari9q; a te expectaret. {Inter[prae]tatio} Sitit Deus an hoc non sitis e[st], dicere mundi Epuloni9 stat Deus. Un9 currens ex eis accepta[m] spongiam implevit aceto, cur ista porrectur9 currit? audierat [Chris]tum dicentem Sitio: festinavit, timens ne conspecto felle et aceto diceret non sitio. Vere creator optimus hoc e[st] dum flagrat a[e]ternum verbum in Deu[m] patrem sitiens salutis nostra[e] ait: Sitio pater immundi corde fiant mundi mortales, cum maxim9 misericordiarum [Chris]tus mund9 hoc sitit ut microcosmos parvus mund9 sitiat æternam vitam.

{Corractio} Christ9 in cruce exaltat9 fel bibere noluit. Ex[prae]bremini institutis omnem fugere amaritudinem. Imo o utina[m] collixatia[e] n[on] haberent linguam in alios amaram acerbum fatear hoc fel e[ss]e ast fallor dulcissimum e[st] mel non fel, quo nobis ipso phalerno dulcior data beatitudo.

{Interrogatio} Quo curiis Solymee? an times ne [Chris]t9 porrigendum fel et acetum morte pra[e]veniat, hoc e[st] ne n[on] [prae]tioso illi a te crudelit[a]tis tua[e] viatico, de terris abeat, quo cum animo tendis Solyma qua[e]ro? ad [Chris]tum, q[ui]s [Chris]tus? innocent? quis innocens? a[e]tern9 Dei agn9 et filius, si innocens tu de facto nocens, ergo Aeternam flammis n[on] delebis noxum.

{Inquisitio} Quæro ex Solymeo an longa satis hasta sit? quâ fel porrectur9 ipsum ad os [Chris]to in Cruce ex altato pertingat at non qya[e]sivit n[on] qua[e]sivit auditores longitudinem Solyne9 nam omnia semper furor h[a]b[e]t parata. Solyma {Dubitatio} fel animale [Chris]to sitienti porrigit. Dubitem ne aquo [Chris]tus an a Solyma tracte[tur] an â bellua. Ubi me locoru[m] {Perplexitas} arbotror e[ss]e Hierosolymis an Micenis, agnosco urbem agnoso ubo sol ipse Thyeste eam mensam fugit, imo

{stor. 274 – файл 0557}

loqui vellem et vellem tacere An Solyma[e] erga Deu[m] gratitudinem an efferentam rabiem vobis enarrare debeam AA.

{Invocatio} Convoco quot quot Dei e[ss]e conviva[e] vultis. En Lautitias illi9 fel et acetum, hisce melior qua[e]rat qui lautior cupit ipso Deo opulari, aut si ha[e]c tibi non sapiunt ut a te nunquam fuisse a virt[u]te invitatum roga, ut se mel cum virt[u]te cenes experieris q[uo]d ha[e]c duo tantum [Chris]ti fel et acetum in maximum convivium pacientia[e] sufficiant. {Obsecratio} Obsecro vos fel et acetum ne ullo DEI mei viscera tormento penetretis, cernitis n[on] bibit Deus, ipsum lucta[tur] ante os [Chris]ti fel n[on] illuc demittar, tot9 Iesus me9 intus suavis e[st]. Ire illuc n[on] possunt amarum fel nam cum tota dulcedine stare nequeo. Acetum in spongia porrecturum ipsum quoq; ne [Chris]tus biberet impetravit. O Fel et acetum Iudeorum – rabie longâ mitiora vobis ad os [Chris]ti [per]tigisse satis e[st]. {Exultatio} Gaude, lætare animal, ex quo fel istud erueba[tur], Gaude tripudia occisum e[ss]e, n[on] eges iterum velle mactari, ne videas Solymam felle tuo ad cruciandum Deum abuti. Gaudete [Chris]tiani pro amaro [Chris]ti potu dulcissimos infallibiliter habituri et possessuri. Paradysi fontes.

{Veneratio} Veneror Divini ingenium amoris docuit me diligere amara, cum enim accepto felle [Chris]tus inclinavit caput disco quod amara ipsum ad nos Deum inclinant. Quis gentium magister amor, primum increata[e] sapientia[e] Doctorem novam hodie edoceret politiem dum tam[!] rudi et crudeli Solima[e] humillime exsolvere inclinato capite venerationem. O Te pauperrimum Iesu cum omnes terrarum habueris fontes tingendam aquis expetis spongia[e]. Porro diveses cui nihil de est q[uo]d n[on] habeas, guttulam tamen aquæ exvisceras.

{Epiphonema} Ite nunc et dicite siblimit[a]ti omnia dulcia affluere at supra alios erectos n[on] [per]tingere acerba, [Chris]t9 ipse exalta[tur] in cruce iam moritur9, fel amarum bibit: adeo in fastigio positos n[on] ipsâ in morte amara desinunt en das Solyma quod ipse bibere non vis bibe sol9,

{stor. 274a – файл 0558}

etsi cupis ab omnib9 amari hodie amara haurias.

{Recusatio} Respue Deus, respue q[uo]d porrigi[tur] absit sacerdotum optime ut sacrificium tuum celebres in aceto noluit bibere, hoc e[st] noluit acetum, sacratissimu[m] suum converti in sanguinem, Tolle [CHris]te amarum potum a dilci ore tuo. Absint hinc septem reserata Ostia Nili, absit libyco thagus fluctuans auro, absit gemmea nitens arena Ganges ubi prolus spongia aceti grandissimam comprimit sitim.

{Imperiu[m]} Iubeo vos apes cecropia[e] huc vestra comportate mella iubeo Insulæ Canarna[e] huc omnes saccharum destillate Iubeo pocula Cælitum huc vestrum nectar dulcemq; transfundite ambrosiam, ut [pro]pillo qui [Chris]to sitienti fel et acetu[m] obtulit, omnes cui9cunq; palatij da[e]licias, hoc meo porrigam in calamo. Iubeo excellentiore dulcedine manantes fluvios, iubeo [pro]fluentes ripas, qua[e] vos nunc aurea in claustris inclusit a[e]tas, q[ui]b9nam. Eliseis in campis providas apes iubeo, colligatis vapores deflorib9 imo erumpite quanto citi9 concurrite tandem melleo rore lassatum [Chris]ti refocillate corp9. {Admonitio} Christ9 fel et acetum potat in monte Calvaria[e] sic dicto q[uo]d ceras plen9 e[ss]et [pro]iect9 extinctum facinoro sorum, horto te ut v[el] semel in ossuario statuas in medio mortuorum Disces bibere fel et acetu[m]. Quid hic agis in monte [Chris]te non ne nov9 de Cælo Prometheus flammâ sitis accensa crucis facem mortuos Protoparentalis Calvaria[e] cineres animare intendis an verior medic9 felle et aceto primam serpenti ni veneni extrahis labem.

{Obsequiu[m]} Habes [Chris]te habes obsequentem tibi crudelit[a]tem porrexit, q[uo]d etiam desideranti v[el] gustare n[on] nisi sufficit. Cedat tibi [Chris]to in obsequium n[on] iam crudelitas sed clementia qua[e] innocentiam tuam n[on] noxiam sed immunem re[prae]senter orbi. Quid iam ultra volunt[a]ti tua[e] non

{stor. 275 – файл 0559}

sufficit nisi ut sola mors tibi obviam eat intime cupis. O clementiam crudelem, qua[e] non ad extinguendam sed magis ad accendendam [Chris]to sitim fel porrigit. {Prosopopeia} Assequor cur Petra[e] rumpan[tur], si Plinio alijsq; fidem dam9 spongia[e] Petris enata[e] vallun[tur] ergo scindan[tur] rupes velut acceptâ voce ingeminarent rumpamur! Sparsis dissiliamur saxis! Dessecemur acerbit[a]te doloris, tota alto scissa vulnere inutilia delinc nostra reddan[tur] viscera, qua[e] hanc cruciando Deo spongia[e] [pro]crearunt. O Alpes! cur studiosam memoriam Solyma[e] an pori9 gloriam vestram simulq; sui infamiam in viscerib9 exaratis; non ne innocu9 agnin9 sanguis saxosum [prae]rumpendo montem usq; ad adamantineas Erebi [per]fringit portas ut tandem ab imis terra[e] in monte Sion lilijs pasto agno Maior exsurgat gloria.

{Blanditia[e]} Blandior Tibi Iesu nunquam mihi e[ss]es ita dulcis nisi [pro]me tam amarum fel bibisses, magn9 maxima fecisti nec tamen amaris, quare mæst9 Auditor no[n] mire[tur] plus enim sa[e]pe ad extra magna colun[tur] beneficia non amant Iesu bonit[a]tem cum saxea Solyma[e] malicia odit. {Salutatio} Salvete inclyti veriq; Abrahamite apud quos plane dolorib9 inferni cruciat9 insatiabilis, cruciatuum suoru[m] epulo Deus frustra guttam aqua[e] in linguam suam petit. Optimi Pseudopolite n[on] Abrahamitę quonia[m] Abraham grandi sub quercu homo humanissime excepit Vos sub patibulo Crucis felle acetoq; tractatis. {Apprecatio} Apprecor tibi Solima, ut amarissimum fel quod [Chris]tus tantum modo gustavit tu in æternum bibas intra orci flam[m]as. Precor tibi optime, adventum hospitis hui9 qui cum ultro venerit ad Te, tu n[on] amoris neq; odij sed ferreis Libithina[e] vinculis ad te traxisti ille vero ad astra ducit.

{stor. 275a – файл 0560}

Ad extremum [prae]cor tibi male cum [pro]optimis pessima reddis. Spectate eversa hamo distendi[tur] terra macta[tur] Iudea, gens fel illi abstrahens accusat non esse satis amarum alterum ex altero animal cedit totum, ceditur armentum ecce iterum ingemuit diu eligendo non potuisse ut Deo sitienti offerant magis amarum operire. Eheu ferreos pl9quam chalybe[!] obduratos animos quos non gutta cadendo aqua[e] v[el] sanguinis, sed tot9 aperto delatere [pro]volvendo rivul9 nec scintillam gratitudinis invenire potest.

{Exaggeratio} Ubi non satis dico fuit incorrupta[e] Iudaismi pertinatia[e] ipsas Doctoris virtutes denominare scelera, agninam humilit[a]tem in Neroniam crudelit[a]tem transmutare, Cerbereis tractamentum commixtum re presentare venenis, plura silebo. Novum defacto novu[m] cernite venerandi gen9 AA. dum quo la[e]ti9 eo a[n]xi9[!] quo humili9 eo grandi9 âbamore [!] odium, a clementia sævitiam a venera[ti]one infamia tibi nostro porrigi[tur] Regi.

{Fictio} Fingite vobis, crudelitas lancem convivij sui instruxit infer[tur] mensa[e] fel infusdi[tur] et acetum, qua[e]ro? nisi [Chris]t9 q[ui]dpiam sibi mandasset porrigi, non diu convivas alios expectasset et ecce n[on] aureo ex scypho sed ex spongia n[on] puro alegrano [!] vitis vini sed cum felle.

{Imaginatio} Video effert [pro]cul sublime hastam Solyma[e]us num mina[tur] astris, num crucifixo in terris Domino, cælum ipsum expugnabit. Nescio an trepident sydera, video effugisse solem ipsum Cælo diem recessisse. Sed alio collima, alia [Chris]ti9[!] sitis in meta est. En non [pro]fundo oris sinu hoc e[st] suo na[tur]æ monumine non insolita[e] miraculo tenebra[e] abscondere Linguam [Chris]ti potuerunt, non illam novo vulnerandam tormento hasta inveniret.

{Occupatio} Vili putas Solyma æstimatum [Chris]to Cyathum tuu[m] falleris ori admovit [pro]bavit non q[uo]d [pro]pinaba[tur] tuum est. Agnovi gustans esse principiu[m], q[uo]d induob9 tantum tuo et ipsi9 crudelit[a]tis celario reperiri possit.

{stor. 276 – файл 0561}

{Pra[e]sagitio} Auguror tibi Solima plena de hac amaritudinis spongia tandem amariorem rigidi a Ehova decreti potabis calicem. Spirabis Sulphureos flammantis Erebi ignes, notaberis ardente stygij Vulcani plumbo, vives fumantib9 Vesuvij in antris magis ac magis immortales contra te Divina[e] iustitia[e] animabis codices. Ibunt ibunt, posthuma in Sa[e]cula erudita[e] Librorum pagina[e] vestram in [Chris]to denuntiatura[e] crudelit[a]tem. hinc vaticinor tibi [Chris]te si non moritur9 in cruce, expectas in crastinum hodie Hierosolimis bibisti fel et acetum cras tibi venenum porriget.

{Extenuatio} Levia [per]petrastis Solymei, fel et acetum [Chris]to festis, neq; enim nero, nec Busiris, n[on] Diodetian9 et aliquis Deci9, imo nec ipse Diomedes cum Perillo faceret. At vero quod [prae]cipui quicq; admitterent Tyranni istud tantum vos facere leve est.

{Responsio} Vos vos hodie infinitam [Chris]ti in Tyrannisandi atre edocetis sapientiam, forsitan ne ignoscat tandem vestra punire scelera; scire cupitis AA. cur nefanda Plebs eximi9 Tyranni operis in pecude habe[tur] cultor. Festivus Paschalis imminet dies, hinc Convivium hospiti in orbe Deo sibi exitium parare intendit v[el] forte solenne Regi regum [per]acturi fun9 interimunt pecudes ut post gloriosum [Chris]ti obitum infernalis doloris manducet co[n]viviu[m].

{Obiurgatio} Quousq; tandem ingens malignantis animi livor vestra solim ei pectora Tenebit? q[ui]d iam iam semimortuo amarum fel tanquam grassatorem et eversorem viscerum [pro]pinatis, non ne Angelicum [Chris]tianis panem facturi felle et aceto fermentatis? Nosco vos nosco o Doctores sed mortis non vita[e] effudistis secando venam sanguinem

{Conclusium?} Ergo bibite fel et acetum.

[Chris]te ositum tuam iucundissimam n[on] tantum habes [Chris]te inquo aquam haurias, sed ipsas n[on] habes man9, qua[e] hauriant, en ut has sibi sortitur affixas, crux tenet. Immensitatem tuam o [Chris]te quanta sit Lignum Crucis mensuravit, invenisti dilectum in cruce reclinatorium, sed non

{stor. 276a – файл 0562}

ad obsequentissimi Abraha[e] tui arborem.

{Admira[ti]o} Grande miraculum ac spectaculum tam parv9 homo Solima immensum universum evertit dum hominem Deu[m] cruciat. Horret tell9, stupent Cæli, mira[tur] mund9 mens obtutu ha[e]ret, cum tuum o Solyma Tyrannum obsequium contra hospitantem in Cruce Deum humanam non humanam [prae]sentiam representat.

{Apostrophe} o acetum utinam [prae]stantissimo mutareris falerno. O fel amarum desine esse saltem hodie amarum.

{Ex[prae]ssio} Ponderare vestro mæstissimi AA. effrenatam Iudeoru[m] rabiem ingenio cupitis? quanta est? perpendite Basiliscos superat aspectu, Aspides ferocitate, Asperit[a]te Tygrides, Leones atrocit[a]te, excedit, furit Elephantib9 truculenti9 ininnucuum Agni Cælestis Sanguinem, porro immanis bellua e[st] Solyma! nullaten9 cogitans ac [pro]videns humana, Acherontico continuo furore spirans [pro]rsus toto flammans ignito orco.

{Aestimatio} O Pretiosissimi Liquores Solima[e] fel et acetum omnes Cleopatra[e] exceditis Ambrosias, dum pro integrit[a]te vestra Rex rex bibendo vitam ponere debet. Te vero [Chris]te pretiosissimam generis humani gemmam dixero, nam aceto maceraris.

{Iactantia} iacta iacta Solyma suscepisse te pro Deo Laborem, ut deinde spongiam hanc tuo adhibere usui possis, diu multoq; demergendo flumine demerges, an summe sudantis [prae]miand9 e[ss]et labor tu9 dubito ni illum intolerabile operantis agni Dei [prae]mineret on9, ubi tandem qua[e]ram ad descernendas partes maiorem audatiam ambo conan[tur] ambo nitun[tur] hic enim sudorem ast ille cruorem, hic quodammodo laborem ille vere dolorem universo re[prae]sentat orbi. Uterq; laborat [Chris]t9 in gloria[e] augmentum Solima[e] vero in salutis sua[e] detrimentum.

{Votum} Quis mihi te tribuat o Spongia? qua[e] ore attacta [prae]omnib9 mihi sacerrimum Donum evasisti. hanc mihi

{stor. 277 – файл 0563}

Golgota[e] rupes data[e], voveo illi Luculli a[e]rarium, Gazophilaztium Darij, aurea Cleopatra[e] Scrinia, voveo cor ipsum, ne mihi vitior loco, quam vita ipsa repona[tur].

{Beneficiu[m]} Non mirum quod ultimo Rex gaudet acerbitate si tot Solima [prae]stare ei niteba[tur] beneficia, quod errabunda mens ei9dem excogitare potuit tormenta tormenta. Coronavit certe coronavit Regem sed spinis, mandavit augustum tribuere Sceptrum sed arundinis deniq; assistebant cuncti sed ad tronum Crucis custodientes, q[ui]d ultra [prae]stitit malitia v[el] q[ui]d beneficium Solyma dedit etenim [Chris]tus tantum gustavit ne tuam affligeret Solyma Parsimoniam, si videres tibi tam acerbum Cum felle acetu[m] ebibisse, cernat ergo mest9 Auditor quanta beneficia in veneficia commutata, convivia ha[e]c certo in conviviantis tandem aliq[uan]do caput cadent.

{Im[proper]iu[m]} popule ingrate (: dolorifer9 ait [Chris]t9 :) [prae]bui tibi panem de cælo, aquam derupe toto miraculorum Ubere lactavi nihil posco pro omnib9 nunc et sitienti [pro]prium sanguinem crudelit[a]ti tua[e] totum affundo, putate gratum si pro hoc q[uo]dtotum meo corpore exhausisti dulcissimi sanguinis mei vino mihi aquam propinas. Heu facilitas apud Deum, Iudea illi9 sitis sanguinem quam ipse apud te Deus sitit aquam .

{Confessio} Fateare Deus ipsum fateare malum vinum servasti, usq; huc q[uan]do q[ui]dem acerbum acetum ipsam ante mortem bibis. {Miraculu[m]} Prodigium ordinatum mihi acetum medicina[e] mea[e] potum alter ebibit et ego Sanct9 sum. Iterum prodigium cum tota labia amarissimo imbuisses felle adhuc tibi [Chris]te os dulce est.

{Concessio} Quod bene eveniat permitto Iudea ista a te [Chris]to afferri accipe [Chris]te totum contra Iudeos vindictu[m] tua[e] apparatu[m], habes cum aceto calamum, habes spongiam, hac dele quos voluisti solvare, istos scribe quos statuisti damnare.

{stor. 277a – файл 0564}

{Gratulatio} Gratulor vobis innocua[e] columba[e] non haberet fel hoc est quo sitim [Chris]ti mortales cruciare possint, sed quoq; gratulor tibi fel amarum e[ss]e si dulce fores nunquam venire inos [Chris]ti meruisses.

{Eiulatio} Un9 spongiam circum ponens calamo dabatei heu irremissas merori a[e]terno vices? non hic Sol9 un9q; fuit, qui tunc calamo fel [Chris]to porrexit heu q[uo] quotitie [Chris]t9 multorum ex calamis fel amarum bibit. Bene agis i Solyma quod porrigas calamum [Chris]to Liber enim a[e]terna[e] vita[e] est hinc non attramento fluente sed felle nobis vitam tibi horrendum mortis conscribet decretum.

{Plausus} Eia plaude innocentia [per]acto crudelit[a]tis convivio, iam enim ita tibi su[prae]mi [pro]pino fel porrigendo et acetum.

{Exca[n]desce[n]tia}[!] Date tela ferte arma occurrite defendite video Solyma porrectur9 potum linguam vibrat, attollit emittit, ad [Chris]tum hastam, hoc non est miseris conferre beneficium sed indicere bellum. Audiens [Chris]te Solyme9 verbum egestatis tua[e] sitio, circumtuens, non nisi ade[ss]e fel et acetum in monte reflexit oculos adsuum intra ma[e]nia civit[a]tis domicilium (: doleo inquit :) doleo me longe q[ui]d acerbi9 amariusq; in Urbe reliquisset.

{De[prae]catio} Depreca[tur] te Solyma quod aceto potaverit heri omnib9 apud se nimium la[e]tis festivisq; te iam indestinatos cruciatus aptari omne illis su[m]o [prae]gaudio vinum optatum est; hinc parce IESU immemor malicia[e] quod melles ori tuo amara immiscet dulcia du[m] terre na non meruisti, nam amarum quodammodo ac arduum Solyma[e] ad astra docuisti iter.

{Memoratio} Ne obliviscaris gens Iudaica cum ante novissimu[m] orbis iudicandi tribunal stabis dicere vidim9 te sitientem et potavim9 felle et aceto, hoc utiq; dixisse sufficiet ut Tibi ca[e]lum negare[tur].

{Condonatio} Condonat Tibi Solyma condonat [Chris]t9 ei aquam non porrigis, etenim [pro]cul est Styx, procul cocyth9 et Phlegeton imo procul ignivoma Exundantis AEthna[m?][!]

{Spes} Sperate mortalium corruptissimi, hodie advertitis qui apud [Chris]tum e[ss]e possitis, postquam acetum hoc e[st] vinum corruptu[m] tam

{stor. 278 – файл 0565}

sublimi loco ad os illi9 admissum est. Sperate inqua[m] quod fluctuam vestra navis vita[e] sceleratas inter stygij syrtes ad felicissimum tandem perveniet portum. Infallibilis enim Moderatrix Cælestis Cynosura Solyma[e]o tantum felis diluvio ast non tibi penitenti extincta in cruce.

{Despera[ti]o} Conclamatum e[st] de vobis dulces mortalium Epula[e], [prae]tium perditis et Operamm nihil ex vobis Christo sapit, vos enim amaru[m] fel non adhibetis.

{Timor} Time Solyma, ut tua[e] dicat Damnationis sententiam semper ante se [Chris]ti Lingua habet facinorosos crudelitatis tua[e] characters, semper pra[e]ipsis tegit labris quod in illis felle et aceto tuus scripsit calamus.

{Verecu[n]dia} Tres: Div9 Mathe9, Ioannes et Marcus de felle hoc, scripsere sol9 de illo nil ad annotavit Lucas, nempe fel bovinum fuit circumspexit stemma suum Lucas, bovemq; intuit9, puduit illum et Tacuit; Et bene pudebat certo dum tam amaru[m] fel inter dulcissima suadæ [Chris]ti verba non aus9 annotare, pagina enim ipsa n[on] valebat capere hanc amaritudinem quâ premi[tur] non Opprimi[tur] arcto immensitas DEI dum ad immensum os [Chris]ti per Caucaseas Solyma[e]i Cordis fluebat rupes. Adsit non absit hoc absynthium quod Solyma[e]us nector propinavit [Chris]to.

{Audacia}

Pone metu[m] Christiane an in exili amaritudinis alicui9 poculo formides venenum? hoc solum cogita quod amaru[m] sit at [Chris]tus Ostendit amarum ipse fel [prae]gustando nullu[m] in se virus amans Christian9 es? cur cum [Chris]to Achilleum non assumis robur? cum Scipione de Radie Tessa[e]virente[!] promptitudinem? cum Novo Hercule Crucis Mucronem, invicto cum Annibale fel et acetum,

{stor. 278a – файл 0566}

cur ad cæleste capitolium non cavas et lavas [per] Golgota[e] caucaseos montes iter? cum cælesti cur Theseo ad profligandum Orci Minotaurum non arripis hastam, otam demum ruentem Hierosolymæ Urbem ac Orbem cum Deo Athlante non sustentas forte ignoras quomodo adversa pro [Chris]to toleranda sunt non pudet Solyma[m] sævire, parum effert procul in hasta spongiam, aliquid ista forsan laboxat delere, scio quid deletura est, quos hacten9 cruciatus [Chris]to inferendos codicib9 suis annotavit. Confundi[tur] non statuisse maiores novi tabulis inscribendi sunt postquos iam alij maiores in mentem non veniant. Cessate miracula coactum est Dei verbum non esse Omnipotens cum enim [Chris]tus clamaret Sitio Iudea gente hoc est aspero duro avidissimo punice non aquæ guttam evocare potuit.

{Abomin[ti]o} Abominor Omnia quæcunq; dulcia mundi, mel9 illis fel amarum est illa [Chris]t9 hec[1] gustavit q[ui]dem proinde pereant hinc sumptuosa[e] Cræsorum mensa[e], aurea[e] Neronum incineres redeant domus, suaves Cleopatræ acescant Liquores, Rhodan9 absit, Eufrates seipsam bibat Nil9 proprium amittat saporem et Valorem, Boetis verta[tur] ingyrum, hauriat maria tellus unum fel et acetum christianum delectent visum.

{Detesta[ti]o} Detestor te nefande Solyma quod maximam per patrasti crudelitatem, mitissimum enim crido crucis Ligno affigendo [Chris]tum agnum, dulcissimum os eius per spongiam invidiose obturas, ut dulcisson9 ei9 sermo ampli9 tuum amarum cor non ambrosiaret. Ego detestor quia tu n[on] detestaris facin9 porrigis spongiam impingens ori, obturatum intendis

{stor. 279 – файл 0567}

ne rursus dicat nescire tequid facis, summum putus convivium argui ignorantia[e] sceleru?

{Irrisio} Rideo sævitiam sibi nocentium felle amaro, mortales os [Chris]ti tinxistis, fecissis filij prodigi, ut pra[e]bere vobis Pater Oscula non possit nisi amara.

{Nemesis} Iuste lugebas ipsum cor [Chris]ti quod deinde hasta apertu[m] grandi cum vulnere aquam effudisti, quam sitienti Deo apud te clauseras.

{Misera[ti]o} Miserat me tui [Chris]te, instruxisti epulum tuum; proposuisti fel et acetum: at grande miraculum, dum nemo tecum bibit, nisi nisi inanimata spongia.

{Mina[e]} Dedisti Iudæa calamum felle amaro tinctum vetibi? quanquam ille manib9 crucifixis non possit, tu ipsa contra te scribis amaritudines.

{Execra[ti]o} Exacratio felli, aceto, spongia[e], iterum execratio pecudi illi, cui9 fel erat. Execratio tempori, quo vinum corrupeba[tur], execratio rupib9, quib9 hæc spongia obstructa est. Execrabor simul omnia, execratio tibi gens iudaica, quæ hæc Omnia in hoc tantum habueras ut [Chris]to porrigeres.

{Optatio} Opto vobis mortales pauciores virtutes ne sitis ita in [Chris]tum liberales, nolite illi porrigere fel peccati et acetum.

Vos astra testor, nemo adhuc sua fontib9 premia decernat, nemo indicat fontinalia? certe ego non adero, non ulla nectam serta, non florib9 coronabo, cur enim nunc ita surdi fontes obriguerant, ut nec guttam aquæ miserint [Chris]to sitienti.

{Iuramen[um]} Iuro per hanc spongiam per hoc fel et acetum, iuro nil nobis debet esse pro [Chris]to amarum cui ipsum pro nobis

{stor. 279a – файл 0568}

porrectum in spongia acerbissimum fel et acetum dulcia fuerunt.

{Compendium} Expecta mi Solyma [Chris]tum ne inurbanum putes propinabit et ille tibi bibes stygim, bibes sulfur, carbones bibes favillam, flammas, ignes lacus, cocythu[m] Acheronthem, dicam breviter bobes totum infernum.

{Com[m]enda[ti]o} Commendo vobis mortales hanc mihi [prae]standum in cælis a Deo promittitur, hanc si habeo, dare mihi ipse plenam beatitudinem possum, hac enim spongia iam nunc interris omnem ab oculis meis abstergo lacrymam.

{Gratiar[um] actio} gratias ago Deus indulgentissime quod innumeris contumeliarum atq; Cruciatuum tuorum bolis Satural9 hæc adhuc permisisti sacram tuam inferri in mensam nostræ redemptionis bellaria fel et acetum.

{Inscriptio} Huc adsis hasta qua [Chris]to sitienti fel et acetum in spongia a Iudeis porrigeba[tur], scribo inversa ferri tui acie in Golgotæ rupib9, saxis, sepulchri marmorib9, gramine, arborib9, lege viator. Credo quod cupias spiritu Dei agi perpende num te in hoc suaves cupediæ, num ardua ieiunia, tuiq; macerationes, gustus, [prae]parabunt, [Chris]tus cum accepisset fel et acetum inclinato capite tradidit spiritum, audis? audis ne? o audias sine felle et aceto [Chris]t9 suum n[on] tradit spiritum, iterum [per]pende si securam christianamq; mortem optas! [Chris]tus iam a se dimissur9 animam amaro felle os suum tinxit, o vere nulla securi9 ex hoc mundo exi[tur] quamviâ amaritudinis. Dixi.

{stor. 280 – файл 0569}
Порожні сторінки
{stor. 281 – файл 0571}

[1] Так в оригіналі