Іларіон Ярошевицький. Arbor Tulliana Iasinsciano
{stor. 224 – файл 0457}
{mense Iunij}
Pra[e]fatio in Publica Disputa[ti]one habita ex ma[teri]a de InCarna[ti]one Leopoli An[n]o 1697
Nescim9 Theologi Auditores: eggressi Metaph[i]s[i]cam ignorant ad nescire profecim9, ita q[ui] charybdim vitam9 in Scyllam incidim9. Felias multum Logicos q[ui]bus cum Xantho Omnia[!] scire datum. Theologi VERBUM Personale nesciunt sed eruditas qu[an]doq; ignoranta[ti]o plerumq; rudi Nescio ingeniorum n[on] de est q[ui]a n[on] norunt Theologi que[m] verbum [per]sonale postulat nominiaivum q[ui]a ineffabile e[ss]e sciunt. Finiti modi e[ss]e negant q[ui]a infinita[e] sapi[ent]ia[e] conceptum credant. Certissimo tamen neutri9 e[st] siqua[e]ris p[er] quam Regalam, illa e[st], et q[ui]dem q[uo]d rarum sine exceptione omnium excedit Captum, Cum naturarum numer9 et Persona difficultatem facescivit cui resolvenda[e] ne amplissimum sufficiat ingenium. Hinc caruisset forte sub articulo Nisi illum Doctoris Angelicis Penna Scripsisset, Explica[ti]onem hic n[on] qua[e]re si qua[e]res invenies q[uo]d n[on] qua[e]sivisti. Itaq; n[on] ex Infima Classe ille fuerat quem Ca[e]lestis Respublica ad Dominam Universi fecerat ablegatum et tu[m] cum Regulam hanc explicaret puerasscere[!] et abecedariol9 e[ss]e debuit, vix primum alphabeti sciens ave, nec Deo homine magistro tantum professore erant Discipuli, ut [prae]cipiente professore istam Divini in nos amoris Regulam egentib9 explicarent loquiunt Potuissent et intelligi igneis linguis Opus erat ergo difficilem adeo inferris explica[ti]onem ad supremam Ca[e]li gram[m]aticam remittam9. Inveniat ipsa si p[otes]t proverbi gratia exemplum Nos antequam eo promoti[!] ipso Deo professore in hac explica[ti]one proficiam9 minora Cogitem9, a minimis Utiq; ca[e]pere maxima vastissima incendia plerumq; ascintillis sumpsere exordium AEmula[e] cælo Turres antequam Nubib9 caput infererent repserunt humi grandia qua[e] miraris volumina Literis initiantur ex Guttis Diluvia ex athomis tumuere montes, nemo
{stor. 224a – файл 0458}
repente summam Olimpi verticem tetigerit [per] gradus inaltum ascendim9, idem Theologias sit Consilium antequam Verbum hoc explicem9 illud magis Gram[m]aticis Theologos quam Oratori Poetam finitimos scholarum fecit dispositio. Attendite AA. Sapientissimi q[ui]d sit a Limine salutare Musos [per]transeunt semper Theologi Gram[m]aticas introeunt nunquam hinc etiam erudiente fide Verbum hoc declinare nesciunt nec possunt q[ui]d hic agem9 Theologi ne Omnino imperiti audiam9 Forte [per] illum solum Adami Casum indeclinabile asserem9 cum tum tantum nobis ignorantib9 q[ui]a pecantib9 Divina sapi[enti]a Verbum hoc tradidisset. Sed o dolendum Casum quo Omnes in uno [prae]cipites ruim9. Pessime tum Casista ille declinavit Deum dum vitavit vocativo Deo [per]accusatium respondere ca[e]pit, hinc etiam Dativo felicit[a]tis ca[e]lo omisso, veri9 amisso ablativo n[on] tantum ab hoc v[el] abhoc sed ab illis inplurali numero ablativo inquam beatitatis decreto a Deo [prae]ceptere rapulavit. Quare meli9 rudat[a]ti nostra[e] prosplaem9[!] dum verbum hoc absente casu iudcelinabile[!] asserem9 quam tale [prae]sente fuisset, q[ui]d casib9 prodesse nobis ambim9 Deiectione sublimari ruinis attolli [prae]tipio in sublime evehi. Credite Paradoxum e[st] Ruentib9 in Orbem Casib9 ruunt imperia Soli Mithridati Veneream dabit vitam necat ca[e]teros unum Scipionem Affricanum antiquitas habuit quem casus in spem victoria[e] erexit et stare fecit. Nos ha[e]c ne sperem9 sed [Chris]tum venturum fuisse absente adami Casu tali persuadem9 ratione.
Adamo n[on] peccante Maneret idem ada[e]quantum Motivu[m] Decreti Divini se[!] verbo nicarnando[!] quia maneret exellentia inposseris Dignitas Capitis et finis Magisterium verit[a]tis. Item remedium peccati curativum in alijs [con]ditionale in alijs [prae]servativum absolute Ergo Adamo n[on] peccante [Chris]tus venisset scientiarum Domina qua[e] nunq[ua]m verbum hoc in ocultato utero implicatum excellentissime orbi explicares condigne et proprie merita pri9 Originalem labem declinares civisti verba difficult[a]tes coniunganti explicare n[on] scivi.
{stor. 225 – файл 0459}
Pra[e]fatio ex ma[teri]a de Deo ex occasione conclusionis hui9
sci[enti]a Dei extendit se ad Infinita etiam 2dum q[uo]d sunt adiuvice[m] distincta. Gloria[e] Cupidine periclitari mortalium sapi[enti]a ca[e]pit Auditor nescio quis e stoa[!] veterum fronte pallioq; Thymandrum indul9 ut supra mortales ansaperet an desiperet. Ingenio se ipsum ac rerum na[tur]am [prae]ter gress9 Infinitum [pro]nuntiavit Oceanum, q[ui]a errorib9 magis q[ua]merrorib9 magis q[ua]m Aquilonib9 circumqct9 [per]mille Meandros n[on] tam litt9 q[ua]m delusa[e] ludibria mentis vestigasset n[on] effundi[tur] in Im[m]ensum humana[e] Pelag9 sapi[enti]a[e] quim veloces Ingeniorum fluctus invicta ciercent[!] Acroceraunia levesq; arena[e] tumultuantes cum scientia Ca[e]sares frangunt levis ha[e]c ingenij Nostri Oneraria e[st] ac ubi infinita e[ss]e ubi infiniti e[ss]e deliberant sorben[tur] ingeniorum Argonauta[e], aleas victores laureatis puppill9 felicit[a]tem geminaturi si littora Cogitassent. Infinit9 ille Gurges non e[st] quem contractatoru[m] exhautiat man9, quem uno n[on] Rhodi9 transmittat saltu coloss9 sed fugaces saltu increpent Cervi ingeniorum latex profund9 e[st] ubilatet n[on] qua infinitum ambit. Siccan[tur] rivi quoties innumeris [per] Cerbem fatigans errorib9 et fulgara q[ui]a 1mam inim[m]ensum sparsere flammam ferale[m] sibi facem accendunt, suoq; occidunt exortu ac luce movente tumulan[tur nimirum ne orbem omnino errorum Caligine involutum ca[e]ca ignorantia[e] nox [prae]mat, utq; aliq[uan]do auroram prospectare ingenij lux incipiat q[uo]d noctes afficas ad Cleantis lucernam exigim9. Invidiosos Troia[e] cineres ac infausta neronum incendia excutim9 ut aliqua menti nostra[e] scintilla viam signet, ne a vero Labyrinthi ambagib9 Thessi abducamur Tenuem filum doctior Ariadna ducit lustram9 Provincias excutim9 togas Iam Socrates animo Senecas vultu induim9 et tota mens stoam a[e]mula[tur] n[on] ut infinita mente Complecti sed ne Omnia prors9 ignorare videamur. Cogitavit orbem Adrian9 nec alieno magis sole quam sciendi Ardore incaluit. Permisit Animum literis pect9q; palladi sacravit regnatur9 inter sapientes et cum orbis imperio, sceptra literarum habitur9 tandem ultramq; Solem nunc flectens a[e]gro intellexit quantum ignoraret postquam ultra Orbem aciem Ingenij porrexisset. Et tamen fastidiru9 eam qua[e] humana[e] par felicit[a]ti e[st] sapi[enti]am
{stor. 225a – файл 0460}
ridem9 Gra[e]cia[e] 7tem vites illam literar[um] infantiam quapaucos inadolevit emendita a[e]tate n[on] puerilis. Somniam9 novos cum Macedone Orbes Ultra universum evolantes ingenio ut concupiscere aliq[ui]d post omnia possim9 et qua[e]ram9 scire q[ui]d ultra terminum orbis absconderint fata velut gloriam Infinita[e] habituri sci[enti]a [e] quâ nihilum se porrigit Nativoe[m] ha[e]c numinis falicitas Omnia mente complecti otiam qua[e] terminari nefas e[st], in Immensum porrigi[tur] sum[m]a Dei facultas et altisoimi mens ac scientia intra se claudit, quæ nos om[nes][!] finem habuere Infinita una mentis acies [per]vadit totumq; simul lustrat et incomperto h[a]b[e]t q[ui]dq[ui]d n[on] margine claudi, n[on] Censeri[!] sa[e]culis n[on] Universo statui n[on] deniq; Ca[e]lo terrisq; comprehendi fas e[st]. Pro Rostris magn9, Tullium agit Augustin9 qua[m]vis infinitorum null9 e[st] numer9 n[on] tu[m] e[st] incom[prae]hensibilis ei cui9 sci[enti]æ n[on] e[st] Numer9. Q[ui]dq[ui]d ultra Terminum e[st] su[prae]mo illo terminan[tur] ingenio Censeri abeo ac computari Omnino d[e]b[e]t q[ui]dq[ui]d omnem vincitnumeru[m] et quot extendi[tur] ultra omne in Deo e[st]ac vide[tur]. Ita de Ca[e]lestium exedra spirituum Angelic9 Thomas profas e[ss]entia Divina [per] q[ua]m Intellect9 Divin9 intelligit e[st] similitudo Omnium sufficiem qua[e] sunt v[el] e[ss]e possunt n[on] solum quantum ad principia omnia sed etiam quantum ad principia propria uni9 cui9q; Unde sequi[tur] q[uo]d scientia Dei se extendat ad infinita etiam 2dum q[uo]d sunt ad Invicem distincta. Utinam vero tam facile mihi finita evolvant atq; intra mentis aciem concludan[tur] q[ua]m facile Tibi De9 Optime maxime Infinita ad Calculum reducere ac im[m]ensa com[prae]hendere utiq; erit utiq; cur mihi autem a[e]terna infinita gratia[e] referam Monumenta qua[e] et hactenus Dixi.
Præfatio Philosophica de co[m]positione Continui
Acuta res Victoria e[st] plerumq; inpuncto stetit AA. nimirum ubi ferro Domestico rubiginem detraxit postq[ua]m acinacis ignominiam deluit cruor advers9 victorq; caput9 victoria gloriam cum animo extorsit n[on] dum triumphos rapuit momentura ad huc verti[tur] inter captum triumphum et nullum sa[e]pe nimirum cadant trophea inhoste ruente medicosq;[!] secat Thriumphos iam fract9 ensis
{stor. 226 – файл 0461}
quem calamitas infalcem coegit ut triumphalem secet herbam monstra illi AEgipti formidanda[e] moles et sua[e] magnitudini pares [!] ruina[e], syranudes illa[e] Ptolemei ubi semel ca[e]lum videre ijs Contigit inpunctum desijere sic felt[!] detumescunt olimpia ubi infra ambitum scii fastigia viderint,satis nimirum h[a]b[e]nt moles si cu[m] astris v[el] inpuncto coa[e]quen[tur], crevit ergo Moles illa a[e]ternit[a]tem Operis ab artifice mendicata q[uo] Pyramidem illam sepulchrum sua[e] artis fecit famamq; miraculo qua[e]sivit intanta Lapidum congerie qua nomen oppressisset, jamq; secur9 de im[m]ortabilit[a]te operis Rex videba[tur] cum interim decrevit Moles quo alti9 eluctaba[tur] palamq; fateban[tur] mormora a[e]ternum e[ss]e n[on] posse q[uo]d iam tunc minuera[tur] dum cresceret Interea eugeban[tur] assurgere[!] saxa et ut aliq[uan]do grandesceret moles ferro adieban[tur] nimirum renuebant marmora tot mendaciorum e[ss]e bajula et pudebat iustam gerere frontem saxa qua suum dedec9 [praeferrent ac lacesserent ignominiam fati, invicta[e] tamen rupes adductis traheban[tur] plaustrum [!] pieban[tur] sua Montib9 viscera ut ambitionem implerent, deni9 irato ferro obstinata excideban[tur] saxa ut viverent in colosso tanq[ua]m in mortalit[a]tem acceptura a tot vulnereb9 aut mortalit[a]tem suam depositura, si averis venis suis marmora abstreheren[tur] q[ui]d tandem tota illa moles in punctum abijt sc[i]l[ice]t sua[e] immortalit[a]ti consultur9 artifex a[e]ternam molem in puncto clausit, n[on] illo q[ui]dem Methematico indivisibilit[a]tem ceu grande Matrimonium Omni parte vendicante q[ui]a Punctum illud q[ui]d Pyramidem tot9 labores coronaverat locum fato reliquit quo ruinam Tota moles admisit, apernere arcanum tempora patuitq; n[on] fuisse indivisibile sum[m]um illud q[uo]d ruinis a[e]vum imploret casusq; in Multas diduceret a[e]tates, nec patet Mod9 ratione quomodo indivisibile illud parti unire[tur] cum toti parti sociari n[on] valeat q[ui]a nec com[m]ensurari q[ui]d indivisibile prorsus e[st], alias eo ipso in duob9 locis ad a[e]quatis punctum illud naturaliter foret q[ui]d ipso e[ss]et prodigiosi9 puncto aderis Deus Optime maxime Proin exhausta insupplices Munificentia qua inpuncto
{stor. 226a – файл 0462}
tibi operari pronum e[st] affundes destratiarum stillam sine Labe concepta Virgo et Mater Preciosissima cui9 primum instans omnium explicuit compendium quia in te clausit q[ui]dq[ui]d ca[e]lo terrisq; ampli9 Toto n[on] satis claudi[tur] universo. Dixi.
Præfatio Theologica de Pænitentia
Bene ocul Gelumarum[!] incunabula nuncupan[tur] AA. nimirum n[on] sola unionum Parens Concha e[st], etiam oculi vivacircu[m] fluunt Crystallo. Gra[e]cise hic us9 ad prodigalit[a]tem Lacryma[e]st quarum [prae]tia n[on] omnino fluxa novim9 aliq[uan]do integris constitisse regnos sic captivum adpud Macedonem fletib9 redemit Imperium Porus polamq; e[s]tsanctiores aliq[uan]do Lacrymas uno duntaxat Ca[e]lo satis fuisse existimatas. Istud prodigiosi9 e[st] n[on] solis uniones emersisse piscarijs sed ipsas quoq; indie glebas gemmarum feraces e[ss]e. Pan tarba illic Gemmarum Regina et una Reginarum gemma summorum etiam fastigiorum apex humili valle nasci[tur] ultra septuaginta Gem[m]arum Colores expretia uno complexa ambitu pl9q[ua]m miraculum e[st] et ut magna plerumq; n[on] sine strepitu ac multorum Casu eluctan[tur] in augem sic Pantarba etiam ingenti Terrarum Commissione velut fulmen erumpit aut egregio natura[e] astu insola[e] unionis [prae]tium ac solatia ingenti terrore redimant discantq; formidare [prae]tiosa dicerem invita[e] reluctanti reluctantiq; telluri suas opes rapi at eo palam sit n[on] posse illam sine ingenti com[m]otione ac viscerum laceratione divitijs privari[!] quanq[ua]m strepit9 illi plaudentis gem[m]a[e] tripudia sunt q[ui]d carcerem eluctata tandem publica[e] adovean[tur] luci gaudio exsilijt Pantharba q[uo]d tandem a[e]quos sui a[e]ssimatores namista[tur]. Pulcherrimum hoc luentis animi dec9 e[st] et symbolum penitentia[e]. etiam ha[e]c pantharba contrito erumpit pectore et ingenti animorum collisione enacta super omne q[ui]dq[ui]d humanum e[st] ca[e]lo par effici[tur], mist9 virtutum
{stor. 227 – файл 0463}
hic, color e[st] unumq; dec9 iam adamante lacessit diem iam Carbunculo aut orituro auroram soli accendit aut triumphales iacula[tur] ignes q[uan]do candorem anim9 caritate flammescit cor et sincerrim9 pudor coralia circumfundit. Neq; vero una ha[e]c Pantharba Regnum efficit nec vilio casa pulcherrima[e] gloriam Regia[e] induit q[ua]mvis multarum simul tesplendeat amietu gem[m]arum Ultra Pantabra[e] pl9 q[ui]dq[ua]m Majestatis Regia[e] inest et contritio n[on] sola candidatos efficit q[ua]mvis rosei purpuram induat pudoris et actualem se ipsam removeat na[e]vum nimirum Regna q[ui]dem obligurivisse Antonio haustu pronum e[st] at principatum una tuto vix tenueris ad optione similitudo natura[e] Reges facit et Filios n[on] sol9 dolor gognit. Amasse principem plerumq; nuda vox fuit et mai9 {˘ ˘ ˘} q[ui]ddam e[st] amor q[ua]m Amo. Ille {mai9} sceptra secur9 tenuit q[ui] natura[e] participatione iam Regno par fuit disponimur Amore Numinis ultroq; conterimur ut cinis noster infusione gratia[e] in novum coalescat Dec9 tandemq; incipiam9 pl9q[ua]m homines esse. Dixi.
Præfatio ad Universam Theologiam
Infirmum subnoq; casui obnoxium e[st] q[uo]d n[on] soli doniti[tur] fundamento AA. Quidq[ui]d Architecta natura[e] artisq; humana[e] industria, in instabili collocavit id facili succumbat ruine e[st] necesse. Nihil unq[ua]m validum indilabili tuto stetit nec grande q[ui]dpiam citra periculum Las9 tenui fulcro incubit aliq[uan]do Vidisttis toties admiranda humani genij Molimina, augustas Principum a[e]des n[on] plebeia[e] artis varijq; metalli [prae]tio ornatissimas spectastis decoram. Turrim arciumq; Maiestatem, jucunda ha[e]c quondam aspectus nostri solatia hodie dolenda sum spectacula ruinarum eo q[uo]d debitori innixa fundamento eri9 eban[tur] in Altum ut ruerent ponderosi9. Discussit Rem9 nascentias Roma[e] Cunas quia debile principio laborantes Urbisq; Molem crevisse alti9 n[on] permisit nisi fraternis succumbens pri9 Odijs solidi9 illi suo tumulo iecisset fundamentum. Evanuit pensilib9 in aere hortis memoranda Semiramis quia in instabili formavit opus elemento, stupendumq; illud artis humana[e] portentum Cosrois Regia an Crystallo renidens Polus dispersus in Athomos quia essragili argilla efformat9 adeo semper nocuit infirma q[ui]b9 Opib9 iecisse fundament[um].
{stor. 227a – файл 0464}
Infractam hacten9 nulli9 impugnantium Machinis Expugnatena[e] Orthodoxa[e] Ecclesia[e] molem intuimini Auditores solidi9 hac nullum Opus q[ua]m Divinissim9 in Petraposuit Architect9 pristinam illam semper retinet firmit[a]tem ipsisq; sectatiorum insultib9 stabilia[!] depressis eorum conatib9 erigi[tur] ad summum gloria[e] Capitolium. Auget ad huc robur eamq; solidi9 firmat Theologia facultas Nimirum illa quoq; [prae]stantissimum Ecclesia[e] Columem e[st] murusq; aha[e]ne9 illi ipso etiam nefaris sectariorum Ore acclamante Tolle Thomam et dissipabo Ecclesiam, palladis olim scutum Troia[e] toti9q; Gra[e]cia[e] Integrit[a]tem fovebat Orthodoxa[e] Ecclesia[e] Spartham [prae]mia frontium metit laur9. Hanc proinde Divinioris scientia[e] Disciplinam iuxta [prae]sentem scholasticam Methodum tradi solitam Ecclesia[e] necessariam e[ss]e quis n[on] fatebi[tur], ignav9 ille rerum Vesana[e]q; protervia[e] ac obca[e]cata[e] Mentis Arguendus qui isti9 veritatis evidentiam Luce publica n[on] censuerit clariorem. Nobis proposita[e] assertionis Veritas tam Certa e[st] q[ua]m temerarij sectarioru[m] sensus improbabiles et a Verit[a]tis transite aberrantes. Affundes gratiam ulteriori Duscursui Theologico inexhauribilis scientiarum Torrens Nobilissimum Theologia[e] obctum[!] DEUS ter Optime Maxime cui9 a[e]terno honori quadriennalis labor noster in theologico studio cedat labor favebis subterranei Orbis Doctor Divinissime Xaveri et qui proveri Numinis Scientia Gentib9 instillata beata[e] a[e]ternit[a]teis Lauream recepissi Consumati Curs9 Theologici Coronidem Sacro dicatam nomini pasieris[!].
Præfacio ad Philosophiam
Labet Ignorantia suum acumen et implerisq; error quoq; ingeniosus e[st] Auditores Philosophi Nimirum etiam hodie Dedalea arte fatigan[tur] ingenia ut errare discat Posteritas ceu secur9[!] sit error si per infractus viarumq; flexus eotandem perveniat ut intelligat se errasse finxit Labyrinthum Minos et Creta
{stor. 228 – файл 0465}
tum errorum Palastra audijt iam ad illam habeban[tur] heroes Arenam in qua post viarum recessus et ludibrici tandem inciderint in Minotaurum. Quan tum artis in opere? quantum ingenij in Labyrintho circumducun[tur] alvei quotidiano recursu docti errare instruun[tur] mille Meandri pluresq; explican[tur] via[e] ut multis passib9 in pernitiem ea[tur] varia[e] itinera distinguunt arbores et continuo brachiorum motu insultant erranti an recti9 deterrent frondib9 nutuq; monstrant male inter tot voluptates periculum qua[e]ri, si qu[an]do sudorem abstergunt Ethesia[e] aut Favonij simul exsibilans errantes Ethesia[e] monentq; n[on] procul abesse hostem cui9 fatum a[e]que sit periculosum ac [per]nitusa Victoria superi quot mortales illa[e] delicia[e] exanimarunt quot illic heroes inter refluas stagnantesq; exhaurire undas. Post multos narcyssos ne florem q[ui]dem vidim9 superesse. Post tot bella recens adhuc et fortior bellua Minotaurus imminebat, Qua[e] tibi o Thesee mens erat cum molem illam vivum illud tot mortalium sepulchrum publicam illam heroum mortem illam deniq; Charybdim generis humani videres Minotauru[m] speciosa inquit res Minotaur9 e[st] humanit[a]tem vultu [prae]fert Manus honestissimi officij nuncias explicat sed intelligo, mendacia frontis et humanitatem illam vides tandem inbelluam abire formosa super ni res Monstrum e[st] ubi sub oculos de integro venit. Philosophia mihi Labyrinth9 e[st] Auditores Philosophi hic per mille Meandros circumducun[tur] ingenia hic diverso in se ipsam anfractu propositio redit ac ubi se verteris Acumen fit telum q[uo]d ante tutamen erat hoc errandi artem labirintho conslusere probabilia multa hic quoq; formosa superne distinctio illa q[ua]m virtualem nunq[ua]m dixit author angelic9 pulchro se vultu prodit pictamq; gerit in fronte virtutem. Vidissis Minotaurum fortunatiores Thessei, vult9 e[st], humanit[a]tis ad normam Composit9, expansa[e] manus invitant ad se virtualis uno verbo distinctio e[st] q[ua]m ubi admiseris proprijs intrinsecam ra[ti]onalis ab a[nim]ali[!] distinctionem virt9 ista invehit facitq; te dimidia tui parte n[on] e[ss]e hominem dum dicit n[on] ta[ti]onalem. Ha[e]c ne distinctionis virt9 e[st] hominem sibi eripere et media tantum parte suffuraricum Theseo arma movem9 simile argumentum victoria[e] habitum si tantum infilu processerim9 Dixi.
Præfatio ad Philosophiam
Usq; ad haec certa[tur] ingenijs et stringun[tur] acumina ne ruditer vincantur Auditores philosophi ne q; enim crassa ut olim Minerva
{stor. 228a – файл 0466}
e Iovis Cerebro nutrita Pallas tam rara num e[st] q[ua]m rar9 e[st] imber gemme9 auroq; madida[e] nubes, Incidim9 ubiq; inaucumina qu[an]do n[on] ingenia tantum modo sed res quoq; extenuari intantam vidim9. Ut acrocerdonia[!] Pyrhenei mentes ha[e]mi laxoq; gravis Caucasq; et Minax subiectis Carpat9 Urbib9 ampli9 sint indivisibilia q[ua]m subtiliter cogitavit Zeno q[uo]d dixit tam acutum e[st] ut videri vix possit intelligi ne a Sapientissimis q[ui]dem, o Zenonem solis constantem punctis o acutum caput, o Ingenium se ipso min9 quanta inseniorum avaritiâ e[st] ne illi concedat aliq[ui]d omnia dicere indivisibilia nequis plura dicat regna Urbes Orbem deniq; punctis concudere ergo dum integros Lustris duxit montes Ptolomei et Caucasum vacuari ut Pyramides a[e]ternitati tropheum arti Colossum arrogantia[e] poneres toto seculo sola congessit puncta, videte subtilitatem auditores Regum detraxit nomini et alios orbes Cogitantib9 Asiam Europa[e] pingentib9 exprobravit Zeno tantum Confecisse illum Regum terrorem cui9 magnificentia[e] par aula vix Orbis fuit cui9 q[ui]dem et imaginarij spacijs fabricati Orbes caperent hunc inquam Alexandrum non plus confecisse itineris q[uan]tu[m] decurrisset Testudo, quantum ingenium alas detraxisse aquilis et testudines pernici volatus urbes Regnaq; [prae]terijsse quanq[ua]m Zeno ut acuti9 loquere[tur] et ineredibile[m] illam subtilit[a]tem a Com[m]uni avocaret sensa omnem exclusit orbe motu[m] hic enim verodign9 e[st] q[ui] omne tulerit punctum et hic credo indivisi bilem hunc Philosophum ampli9 ne os q[ui]dem movisse postq[ua]m omnem nogasset motum, o qua[e] animorum Imperijs disciplinam firmasti Philosophia quantum cerebro motum intellexisti Zenonem apud quem iam omnis cessaverat mot9 eousq; errevit ut ne moveri q[ui]dem voluerit sese imo timuit moveri Zeno ne tandem intelligeret se aut emota[e] mentis fuisse aut nimiam indivisibilium fiduciam deseruisse. Tetigere ha[e]c puncta Dionem q[ui] contra Zenonem pedib9 philosophari ca[e]pit tam feliciter ut 1mo q[ui]dem immobilem moveret philosophum et indivisibilib9 graviter instaret ipse, nec rudis e[ss]e voluit Zeno p[er]missit moveri Diogenem credibitq; n[on] truncos e[ss]e philosophos aut tam exequi acuminis q[ui]d dividi n[on] posset et ha[e]c q[ui]dem Zenonis puncta sunt tam multa ut suum gravissime presserint aut horem ha[e]c indivisibilia intantum punxere Zenonem inquantum illum stimula vere
{stor. 229 – файл 0467}
ut ne Dionis q[ui]dem calcari h[a]b[e]ret opus quo se expedit9 versaret hic demonstratio ponenda de continuo q[ui]d n[on] componi[tur] ex indivisibilib9. Expunxim9 Philosophorum syllabo diminuta ha[e]c entia et fecim9 divisibile q[ui]d q[ui]d Philosopi e[st]. Tu Deus Optime Maxime cui q[ui]dem punctum Ha[e]nio ideoq; montib9 par e[st] annue ut hoc v[el] punctum sit ante te vel punctum q[uo]d hacten9 Dixi.