Подається за виданням: Мирослав Трофимук. Іван Франко - інтерпретатор «Роксоланії» Себастіяна Фабіяна Кленовича. // Збірник праць кафедри української преси і Дослідницького центру історії західноукраїнської преси. Вип. 7. Львів, 2006.
Hactenus agresti cecini modulamine sylvas,
Urbes et vicos dicere tempus erit.
Principio Russas inter caput extulit urbes,
Gentis primus honor sacra Leontopolis.
Salve suscepti requies et summa laboris,
O decus antiquae relligionis ave.
Читайте також: Іван Франко - інтерпретатор "Роксоланії" Себастіяна Фабіяна Кленовича
Tu procul olfaciens phaleratos prima prophetas,
Praecludis portas, urbs bene culta, malo.
Non lupus imposuit tibi vellere tectus ovillo,
Nosti quod pestis dissimulata venit.
In media vigilat pater Archiepiscopus urbe,
Ordinibus dictat iura beata sacris.
Inclytus e medio tollit contagia praesul,
In vicina malum serpere membra vetat.
Pontificemque iuvat lectissima turba Senatus,
Non aditum Haereseos blandula pestis habet.
Macte sacra Leontopolis Marpesia rupes,
Non te de veteri relligione move.
Sede sacra celebris, pulchris celeberrima templis,
Turribus et vallis, moenibus, arce potens.
Moenibus incumbens alta de rupe minatur,
Arx e longinquo conspicienda loco.
Huc ego Pieridas deduxi carmine Musas,
Hic pro laurifero taedia monte levant.
Hospitium vetus agnoscunt, urbemque revisunt,
Sacra, fidem, mores et pia scita probant.
Exclamant, iterum sedes placidissima salve,
Terrarum fortes urbs tua sola tenet.
Et quae finitima sparsim regione videntur,
Urbs tua collectim conspicienda dabit.
In medioque iaces geminarum sola plagarum,
Perpetuae flammae perpetuaeque nivis.
Quippe pruinosis paulo vicinior oris,
Porrecta ad Boreae frigida regna trucis.
Dona sub ignivomo quae sunt generata Coluro,
Haec ultro tellus mittit adusta tibi.
Et quae sunt gelido passim generata sub axe
Munera, sponte tibi terra nivosa vehit.
Non gemmae tibi, non extractum montibus aurum,
Desunt, quas vel opes orbis uterque parit.
Et tua caeruleas feriunt fastigia nubes,
Culminibus pulsant aethera, tecta suis.
Summa Trias colitur summa reverenter in Aede,
Regifico sumptu templa dicata tenet.
Nomina praeterea templo veneranda Synaxis,
Ac titulos, CHRISTI nobile Soma, dedit.
Regula Bernhardi, tetricae durissima vitae,
Praecipua nutrit sobrietate patres.
Contentos modicis, et prorsus ab orbe remotos,
Quos ex praescripto tegmina gilua tegunt.
Emendicatosque cibos emptosque pudore,
Parcius acquirunt et reverenter habent.
Nocte dieque DEUM vigili modulamine placant,
Insomnes noctes ducere saepe solent.
Saepius et corpus crebra vibice flagellant,
Ultro probra, crucem pauperiemque ferunt.
Armenus hic etiam crinitus, aromate dives,
Innumeras merces ex Oriente vehit.
Serica cum Xylinis, argenti stamen et auri,
Quas vel humi stratus Turca tapetas habet.
Radices Acori, Cynamomum, Gingiber, illam
Quam vocitat Cannam vulgus Aromaticam,
Et piper, et iecoris Rebarbara mite levamen,
Muscati florem, virgineique Croci.
Hic sedes posuere, sua tellure relicta
Armenii, pubes ingeniosa virum.
Huc tibi sacrificos et patria sacra tulerunt,
Ritibus atque suis granda templa locant.
Hic dedit Russus quoque, relligione Pelasga,
Hic delubra suo more dicata tenet.
Hic etiam vanus coenosa suburbia Verpus
Irrecutitus habet, foetida tecta colens.
Gens redolens hyrcum, iugi paedore notata,
Et cui perpetuus pallor in ore sedet.
Personat hic etiam rauco Synagoga boatu,
Diversis mugit carmine mixta sonis.
Ex factis intecta facit praepostera turba,
Flagitat e coelo munera missa semel.
Forte rogas celebri quid agat Iudaeus in urbe?
Quod facit in plenum missus ovile lupus?
Foenore perpetuo claras oppignerat urbes,
Usurisque gravat pauperiemque ferit.
Non secus ut sensim consumit robora cossus,
Atque citam cariem lenta teredo facit.
Et velut a tacita potatur hirudine sanguis,
Carpuntur vires ingenuusque vigor.
A tineis pereunt vestes, rubidine ferrum,
Sic Iudaeus iners rodere multa solet.
Saepe facultates privatas arte totondit,
Saepeque communes attenavit opes.
Saepius attriti fero sapuere Monarchae,
Et res ingemuit publica, docta malo.
Cum prostrata fuit, tanquam sine sanguine corpus,
Dum totae vires et cruor omnis abest.
Sed notas pestes, mea dedignare Thalia,
Detestare nefas. Perfida turba vale.
A qua digredimur, pulchram redeamus in urbem,
Et reliquum tendem perficiamus opus.
Curia commemoranda mihi, subsellia, leges,
Arces cum portis magnificaeque domus.
Vos quoque Sarmarticis constructae Regibus aulae,
O solium splendens et Iove digna domus.
Delitiae Regum, solidis coenacula muris,
Qua recipit Solis crebra fenestra iubar.
Ardua procerae nutant fastigia turres,
Fundamenta stygem, sidera tangit apex.
Horologus tacite labentes computat horas,
Momentumque sono, temporis omne notat.
Metitur lapsum trutinato p;ondere tempus,
Serratas agitat iugiter ille rotas.
Alternis lituus mulcer clangoribus auras,
Temporibus et partem praeteriisse monet.
Horarum recinens incompensabile damnum,
Et quam tempus sit res preciosa, docet