Oraculum parthenium,
Augustissimae Caelorum Reginae, Virginis Deiparae
absq; macula originali conceptae, Honori ex his Salutationis Angelicae verbis,
Ave Maria, Gratia Plena, Dominus Tecum. ab Eximio Viro
Ioanne Baptista Agnensi,
Читайте також: Етикетна література України латинською мовою: пам’ятки та пізніша рецепція явища
Sola vi mentis, ob defectum visus,
centum puris Anagrammatis,
ex priori editione feiestis, devote pariter ac ingeniose
revelatum. et a M. Stanislao Iosepho Biezanowski, Leopol: in
Alma Universitate Cracoviensi Philosophiae Doctore
Collega Minore Poetaq; Ordinario,
visu ab annis octodecim orbato,
totidem Epigrammatum Centuria, illustratvm.
Anno a Partu Virginis Immaculatae, 1668.
Cracoviae,
Apud Heredes Christophori Schedel, S.R.M.Typogr
Beatissimo Patri,
Clementi IX
Pontifici Maximo.
ORaculum ex Abysso Sapientiae, semel inter mortales, ore non mortali prolatum; in novam rursus mysteriorum Abyssum, ex inter vallo temporum, ausu plane non mortali recurrens; ad TE Sacrorvm Principem, primumq; & summum in Orbe Christiano defertur Oraculum, Beatissime Pater. Internuntius ille caelorum Spiritus; cui arcanumVerbi, sub velamine carnis, ex immensa Divinitatis luce patuit; Oraculum hoc mente sola conceptum, ita in oris signa, idiomaq; humanum transtulit; ut fontem in eo mysteriorum consignaret Sed venit in spiritu, qui sub velamine lucis, novae lucis absconditum resignans; in hoc grandi secreto, praeter ineffabile Verbi incarnati mysterium; Virginem quoq; Matrem sine labe Conceptam, mente sola concepit: tanto fecundior in virgine animo, quanto infecundae Virginis laudibus sanctior, puriorq;. Sudum hoc lucis in nube maximum, idem lyncacum visu, orbumque, aetatis nostrae paradoxum; stupendo ingenij partu, pauculis in vocibus, admiraculum usque fecundum; novo, tersissimum seculum magisterio, ad sacra literarum elementa, sub sacro adhuc Sanctitatis Tuae murice, provocare non erubuit. quando arcanum in literis sensum, nova mentium vi, prope ad ipsam mentium caelestium aemulationem, in sacratissimo aenigmate revelavit. Quidni vero do mesticus Sanctitatis Tuae, totus in spiritum, mentemque abiret? nactus eum Principem; cuius animus, in Orbis animam, iam olim destinatus; quoscunque in consortium, magnaeque mentis intuitum recepit, Intelligentias fecit: adeo quidem efficaci, novae in magnis ingenijs spiraculo vitae; ut vel hoc solo, universam orbis eruditionem animari suffecisset. Tanta nimirum vel ex ipso Sanctitatis Tvae nomine spei venerationisq; publicae, iam olim assurrexerat amplitudo: ut augustum mentis Tuae sacrarium, non aliud iam publice censeretur; nisi grande quoddam, vereque purpuratum, intra citraque purpuram, virtutum & sapientiae senaculum. Ac proinde gaudebat iam tum, bonorum suorum nescius adhuc, praesagus tamen Orbis Christianus, pectus illud Sanctitatis Tuae, vitalem summae prudentiae sedem, tanto agitari spiritu: contineriq; in eo, quidquid uspiam ingenio magnum; quidquid in arduis, vastoq; curarum circuitu implicatis, expeditum; quidquid profundo sensu, apparatuq; sapientissimi consilij inexhauftum. ceu iam tum fpiritus ille, Maiestatis futurae conscius, unum in locum capacissimi pectoris Tui, omnem Summi Regiminis congereret apparatum; ex quo vniversae rei Christianae, tanto felicius imperaret. Sed venitiam tandem, insummam sedem suam, expectata diuVaticanae Sedis felicitas: cumque impleverit vota, necdum voventium stitit desideria:cum vel hoc ipsum gaudium, quo ex Sanctitatis Tuae summo in Orbe fastigio fruimur, solicitum sit; ne deductam ab aureo aevo Clementiam, morosa inclementioris aevi ferrugine definiat; sed ut prorogatis animorum desiderijs inexhausta, exhauriat dulces in se affectuum impetus, placidamque Orbi malaciam, diuturna spiret Clementia. Animorum hoc iudicium, ex Orbis facie, amabilique intuitu, in SAnctitAte Tua defixo, facile legitur; non tam attonitis in Sidere Oloris, magno bonae spei obsde; quam liquefcentibus potius omnipnd animis; quod sacrum hoc Phsenomenon, publicae felicitati seruatum, ante spes omnes im. pleverit; quam in optimae spei augurium ve-nisset; commune illudquidem Orbis delicium, sed maxime literatum. Mira eius in eruditas mentes iam inde propensio; affectusque in Togatam hoc Consortium plane nativus, & in-comparabilis; vel tum etiam, cum Oraculum hoc de Sanctitate Tua, sub aenigmatis nube lateret. at nunc, cum secretum iam suum, in Vaticanae lucis emblemate soluit; ut insecretissimas etiam, doctarum mensium incurrat pupillas, bonoque ingeniorum praesit maximo, invincibiiis prope necessitas est. Hoc illi ius in meam quoque exterioris oculi nubem; quae, communis quidem mihi, cum Eximio Viro, Ioanne Baptista Agnensi; sed tersissimo mentis speculo, longe quam dispar: cuius Divinas, in Salutationis Angelicas vocibus, deque illibato Conceptu Virgineo, mire conceptas vices, dum sequor, ad vsque sacra pedum Sanctitatis Tua oscula deducus, pusillum quiddam, in magno non hominis plane inuento, concino lusitoque. Seruant haec fateor, quae a me Virginis sine labe Conceptae, honori dicantus, genium loci, & vmbram ex qua prodierunt: sed cum lucem aliter, nisi graviori turbae immista, ferre non possint; eo potis-fimum tempore, ad pedes Sanctitatis Tuae una mecum procumbunt: quo Inclyta Mater, & Altrix mea Universitas Cracoviensis, pro decernendis; eximio Servo Dei, Ioanni Cantio Tutelari suo, sacris honoribus, Sanctitati Tuae supplicat, ut in publico tantae Matris eloquio, infantia mea, cum minus difcermtur, venise quoque tanto propior sit. Patieris ergo Beatissime Pater, Lilia haec Virginea, in partibus nostris admirationi habita; ad sacras iterum, unde prodierunt, Rospiliosani Lilieti, delicias redire; idque in feculi Tui gloriam, quod beatas iam in terris Rosas, feliciter germinavit: permittesque novum, canori nominis in Orbe Polono Cantii Sidus, sub Tuo Sidere Oloris nasci; cui haec potissimum, ut novis Caelum sideribus numerosius augeat, peculiaris felicitas servata est. Hoc a Clementu Tua haud dubij poscimus, speramusque. quae ut Orbi Christiano longaeva sit; voto pro et publico, Partheniam hanc, Magnae Virgini, offerimus Hecatomben.
Наступна >>