Primum vivens, ultimum moriens

Sternimur! everso ceu Regia fracta Colosso, Atq; Atlantaeo moles dejecta lacerto Inter semiruti procumbit rudera Mundi. Scipio Succubuit Regni; quo stante, Potestas Sarmatici metuenda Throni, bene sulta vigebat; Cui Honor innixus Patriae, cui commoda Regni, Ac meritis, titulis superans Potoccia Famam, Una Domus populis par, incumbebat in uno Sternimur! erepto nutantia Corde fatiscunt Membra; ingens Patriae Corpus cadit; occidit isto Funere bina suae lux rontis, turgida solis Stant lacrymis crystalla oculi, suspensa rigescit Nec casura unquam pupillae gutta dolentis. Officium negat ipsa suum manus inclyta Marte, Hostibus ereptos reserens per bella triumphos, Sit velut icta tremit, vel victa, lacessere lethun



PRIMUM VIVENS, ULTIMUM MORIENS 
religioni, patriae, ac celsissimae domui, cor illustrissimi, 
excellentissimi D. Stephani Potocki, Mareshalci curiae regni. 
Ecclesia Collegii Leopolien. S. J. 

(…) Gratissimis Ejusdem Societatis in Affectibus, 
ac perenni coram Superis Memoria Depositum 
Deducente Cordinale Funus Parentalium lacrymarum lugubri Pompa 
Anno, quo Primum Viventium Vivens Orbem morte animavit 1730. 

Sternimur! everso ceu Regia fracta Colosso,
Atq; Atlantaeo moles dejecta lacerto
Inter semiruti procumbit rudera Mundi.
Scipio Succubuit Regni; quo stante, Potestas

Читайте також: Етикетна література України латинською мовою: пам’ятки та пізніша рецепція явища

Sarmatici metuenda Throni, bene sulta vigebat;
Cui Honor innixus Patriae, cui commoda Regni,
Ac meritis, titulis superans Potoccia Famam,
Una Domus populis par, incumbebat in uno

Sternimur! erepto nutantia Corde fatiscunt
Membra; ingens Patriae Corpus cadit; occidit isto
Funere bina suae lux rontis, turgida solis
Stant lacrymis crystalla oculi, suspensa rigescit

Nec casura unquam pupillae gutta dolentis.
Officium negat ipsa suum manus inclyta Marte,
Hostibus ereptos reserens per bella triumphos,
Sit velut icta tremit, vel victa, lacessere lethun

Ipsa potens, ipsis concurrere mortibus audax.
Nuntia fatorum sensum rapit auribus omnem
Fama, nec obtusas patitur nisi verba gementum
Exaudire; dolor generatur funere tantus.

Ergo ruant soli gemitus, fine fluentes.
Quos, Stephani, tumuliq; cadens per saxa, dat Echo,
Exanimis postquam, sed non ingrate parentat,
Hic, Patriae Patris amisso Respublica Corde.

Ipsaq; quin Superis devotum pectus et Ara
Cordis, et in gelidis non emoritura favillis
Munera, Religio manibus complexa, Beatis
Jam Sociam Geniis animam speculata sepulchro

Commendat Lojola Tuo, post fata Potocki
Postq; animam quidquid Superest in Corde superestes,
Victurum semper memori sub marmore Cordis
Depositum servare libet, quod commoda Regni

Exposcunt, ac ampla Domus, Lajola, Deusq;
His Cor erit Primum Vivens, moriensq; supremum.

Зберігається у фондах ЛБАН ім. В. Стефаника
Подається за працею Людмили Шевченко-Савчинської "Етикетна латиномовна поезія в українській літературі 16-18 ст."