Бартоломей Зиморович
Jesus Maria Joseph
trisagii et trismegisti salutis humanae.
protopatroni natali Dei Hominis MDCXL.
hymnis XXVII.
Per Bartholomaeum Zimorowic civitatis Leopoliensis notarium celebrati.
in officina typographica academiae Zamoscensis anno Domini 1640.
Prudentissimo, amplissimo, dignissimo senatui Leopoliensi almae sodalitatis Marianae civium literatorum
Читайте також: Зиморович Бартоломей. Дім шляхетності і честі...
PRAESIDI.
Augustos orbis indigetes,
Amores caeli, delicias terrae,
Divinam in humanis trinitatem,
Humanam in divinis unitatem,
Jesum, Mariam, Joseph1,
Deum puerum, quo orbis grandius,
Virginem matrem, qua caelum melius, Sponsum angelum, quo terra sanctius
Nihil habuit, habebit, habet,
Quem laudant astra matutina,
Quam beatam dicent omnes generationes,
Quem concinunt voces omnium populorum,
Quos, qui non novit, vix homo est,
Qui novit, nec colit, stipes est,
Qui colere desnit, nihil est:
Hos ego cuicuimodi metrisque rhythmisque
Ut oratos, sic velim exoratos
Maioris observantiae studio,
Et afferre & offerre,
Plus quam valui, volui.
Leopoli Nonis Decernbris 1640 anno.
D. D. S. C. addictissimus B. Z.
EMMANUELI THEANTHROPO
PHILANTHROPO CHARITOMOLOGIA.
I
Divinitatis unicae
Fecunditatem caelicam,
Verbique non effabilis
Agnationem mysticam,
De fonte torrens perpeti
Quanto restagnet flumine,
De luce lumen quomodo
Fluat perenni lumine
Paternitatis intima
Jugisque mentis abdita,
Soli parenti pervia
Solique nato cognita,
Consors paternae dexterae
Emanet ut de numine,
Deusque gignat ut Deum,
Quis dicet unquam carmine?
Quae vox valebit eloqui?
Trinunitatis filium,
In carne mersum fragili,
Verbumque fari nescium?
Incorporatum caelitus
Afflante dio pneumate,
Dum virgo numen vestiit
Mortalitatis syrmate.
O utriusque Gabriel
Nativitatis conscie!
Testis prioris, posterae
Orator atque nuntie!
Tu solus amborum sacra
Natalium mysteria
Expande, solus increpa
Hymnodiorum nablia.
II
Postquam nefastus Lucifer,
Cum plebe Ditis barbara
Instar corusci fulguris
Delapsus est ad Tartara,
Miscere summis infima,
Facesque claras demere
Caelo, diurnae lampadis
Ignem volebat tollere.
Et iam cadente vespere
Umbrae ruebant ocius,
Jam mentis humanae diem
Nox occupabat illius.
At lux inenarrabilis
De patris orta lumine,
Ut liberaret hac genus
Mortalium caligine,
Stellam diei nuntiam
Claro micantem circulo,
Splendore primum de suo
Accenderat diluculo.
Mox ipse sidus praevium
Celer secutus, non secus
Ut sponsus egressus thoro,
In ore praetulit decus.
A solis ortu lucido
Ad orbis usque limitem
Magni Gigantis passibus
Totum cucurrit tramitem.
Cuius calores torridos
Inbarque sparsum protinus,
Dum sustinere non valet
Adusta tellus comminus,
Ut temperaret fervidos
Aestus, ab astro prodromo
Velavit ora nubibus,
Deusque factus est homo.
III
Ad lucis adventum nove
Ortumque Christi parvuli
Laetemur omnes invicem,
Et gaudeamus singuli.
Haec namque caeca corda lux
Illuminavit gentium,
Hanc destinavit feriis,
Fecitque factor omnium.
Ventura cuius regii
Natalis incunabula
Omnes avebant cernere,
Per anteacta saecula.
Quam taediosa noctium
Inusitatarum mora,
Quam concupiscebant diu
Perennitatis tempora;
quam mancipati carcere,
Antiquitatis obsides,
Quam primitivorum patrum
Desiderabant praesides.
En huius ad primordia,
Polaris axis cardines
Stant, huius exortum stupent
Mundi triformis margines.
IV.
Cum summus introduceret
Parens in orbem filium
Natusque cum loco throni
Ascenderet praesepium,
Multis stipatus millibus
Archangelorum tum fuit,
Et conglobatus caelitum
Hierarchiis apparuit.
Sic cereas domos apum
Circumvolant examina,
Ut pupulum volucria
Cinxere protunc agmina.
Pars apparat cubilia
Pannosque cunis applicat,
Pars metra plectris dividens
Paeana laetrum duplicat.
Summo datori munerum
Sit saecularis gloria,
Laus astra, terras occupent
Tranquillitatis gaudia.
V.
Telluris immensae globus
Et magnus aether audiat,
Pastoribus dum gaudium
Caelestis ales nuntiat.
Huc quotquot estis incolae
Mundi patentis currite,
Hic gratiarum cantica
Deo Deorum psallite.
Nam dulce vobis affero
Solatii compendium:
In Bethleem Judae Deum
Factum Mariae filium.
In Bethleem sunt hac die
Caelestibus terrestria,
Sublesta mixta fortibus
Et infimis sublimia.
Soter satorque maximus,
Deus puerque pusio,
Confasciatus vagitat
In Bethleem gurgustio.
Aeternitas repagulis
Conclusa plorat temporis,
Divinitas flet obsita
Infirmitate corporis.
In tam pusillis artubus
Coisse praeter ordinem,
Natura miratur Dei
Et virginis propaginem.
O quotquot ergo praemia
Salutis almae quaeritis,
Infantis ad magalia
Adeste gressibus citis.
VI.
Nascente Christo penniger
Concentibus chorus tonat,
Cui volubilis polus
Stridore suavi consonat.
Exsultat aer, murmure
Leni susurrant caerula,
De valle concava quibus
Respondet echo garrula.
His excitata vocibus
Nutant Sionis culmina,
Suum recurrunt ad caput
Jordanis alti flumina.
Velociores capreis
Sinus aguntur vallium,
Et promptiores hinnulis
Clivi moventur collium.
Tellure caelum vertices
Demittit ima pressius,
Tellus at ima cornua
Extollit astris altius.
Qui nuper udis nubibus
Affixus arcus foederis
Sublimis arsit, proximus
Nunc lucet ipsis inferis.
Iunxere mutuas manus,
Pax, aequilibris aequitas,
Et miscuerunt oscula,
Cum veritate charitas.
Regalis icta civitas
Quatit pavore maenia,
Turbatus Herodes ferus
Et omnis eius curia.
Nos vero, quorton bis satus
Puer misertus est vices,
Reddamus eius numini
Grates, precesque supplices.
VII.
At tu peracti temporis
Deus creator maxime,
Idem futuri saeculi
Jesu redemptor optime.
Festivitatis dum tui
Natalis hymnos pangimus,
Crepundiorum munera
Largire nobis poscimus.
Amoris impotentia
Tu Christe nostri saucius,
Divinitati nos tuae
Ut copularis ocius!
Heu quanta zelotes bone
Dilectionis taedia!
Nobis ab ipsis qualia
Perpessus es ladibria!
Tu totus ambis mentium
Nostratium sponsalia,
Turpis repalsae nos tibi
Rependimus fastidia.
Posses ut indulgentius
Nostris potiri suaviis,
Te subdidisti casibus
Mortalitati propriis.
Hiems, probra, nuditas, fuga,
Vagitus, indigentia,
Affectionis dant tuae
Sincera testimonia.
Contemptus, indidignatio,
Acediaeque sonticae,
Sunt crebra nostrae symbola
Aversionis rusticae.
O sponse noster, quos tibi
Primus subarrasti, tamen
Illos vel invitos trahe
Tuos in amplexus. Amen.
Deliciae meae esse cum filiis hominum. Proverb 8.
Читайте також: Зиморович Бартоломей. Львів, столиця Русі, турками, татарами, козаками, молдаванами обложений
Matri Virginum
Virgini Matrum Mariae Dei Genitrici Hominum Corredemptrici
Corona Stellarum XII.
I
Qui fabricatus est suam
In corde solis regiam,
Domumque lucis incolit
Caecis tenebris inviam,
Regale supra Cherubin
Qui collocavit ferculum,
Aeterna cuius non timet
Meridies crepusculum,
Hic praeparavit edito
De fonte, Jucis filio,
Conclave candidissimum,
In virginis sacrario.
Dei propago sicut est
Perfecta, clara, lucida,
Sic tota mater eius est
Intacta, munda, candida.
Divina proles non erat
Piaculis obnoxia,
Et mater esse debuit
Contagionis nescia.
Amicta sole femina
Proinde calcat cornua
Lunae timentis syncopen
Defectione menstrua.
II
De mane flagrans phosphorus,
Et vesperis serotini,
Lychni Mariae debitum
Reddant honorem virgini.
Humusque prona procidat
Exile scabellum prius,
Dei cui ulis munere
Nunc sella Matris istius.
Caelum secundum pulchrius
Deus priore condidit,
Cui solis alteram facem,
Novos et ignes addidit.
Quod nulla retro vis rapit
Reciproca vertigine,
Quod densa nubes, nec tetra
Nox inficit fuligine.
Huic prisca mundi climata
Novos decores invident,
Thronum parari cum Deo
In altero caelo vident.
Opus recentis fabricae,
Rex ipse divum quod beat,
Et quo creatoris citro
Mens increata commeat.
Adsis asylum profugis,
Portus periclitantibus,
Salutis ara perditis,
Sedes peregrinautibus.
III.
Hucusque tellus arida
Devota diris a Deo,
Praeter veprete, caelico
Nil germinabat horreo.
Quibus veniret desuper
Sanguis Deorum, semitas
Spinis et uncis sentibus
Omnes habebat obsitas.
Sed quando prodit optima
Maria mundi portio,
Iucunda multum numinis
Trisagii possessio,
Jam mons Sionis verticem
Recondit inter sidera,
Jam prava rectas in vias,
In plana fiunt aspera.
Quae fubminabat grandines,
Hiems abivit horrida,
Quae displuebat imbribus
Nubes recessit humida,
Ver vestit agros gramine,
Collesque pingit purpuris,
Opaca vallis molliter
Sonat querela turturis.
Roseta fetu florido
Gemmas odoras pullulant,
Per quas mephiticae lues
Nostris ab oris exulant.
O flos Maria, quae tuo
Caelos odore recreas,
De flore morbis pharmacum
Nostris eodem praebeas.
IV.
Nondum novello germine
Maria vixit edita,
Adhueque lucis non erat
Communis usu praedita.
Etiam decores illius
Rex concupivit gentium,
Jam destinavit unicum
Illius in connubium.
Quaecunque possedit polus
Uterque latifundia,
Quascunque servabant opes
Divina promptuaria,
Haec cuncta nuptialibus
Donavit illi praemiis,
In dote thesauri glomos
Addixit eius scriniis.
Inanis astrorum tholus,
Sunt cassa solis atria,
Regina principatuum
Haec sola plena gratia.
Haec sola divinantium
Implere caepit omina,
Eliberavit et prior
Promissionum nomina.
Cisterna, cuius limpidus
Latex inundavit polum,
Effunde plenitudinem
ln pectoris nostri solum.
V
Humanitatis deperdits
Divinitas dnm plasmata,
Divinitatis appetit
Divinitas charismata,
Horizon altus et solum
Junctis vicissim dexteris,
Ruptas prioris innovent
Fraternitates foederis,
Acclive caelum pendeat
Telluris inter oscula,
Campis adustis vitrei
Roris propinet: pocula.
Adest ab alto pronubus.
Orator, ut iuvenculam
Despondeat nupto novo,
Per spiritalem copulam.
Adsunt et almi spiritus
Lustrationum flamina,
Quae casta fecundent, sine
Factu pudoris, intima.
Rursus renati pignoris
Secunda procreatio
Quam mira! mira caelibis
Et ventris impraegnatio!
Vox nuntiantis angeli
Munus mariti praebuit,
Auris pudicae virginis
Uxoris in loco fuit.
Caeleste salve lilium,
Florens bis, absque semine;
Agelle salve, bis ferax
Arante semper nemine.
VI.
Salus suprema gentium
Indemnitasque totius
Mundi pependit virginis
Ex arbitratu solius.
Tum quando sponsionibus
Legationis annuit,
Statim Deum gens compedes
Nostri reatus induit,
Nam fiat illud praepotens
Ex ore postquam melleo
Dedit repente Maximum
Carnis restrinxit linteo.
Vox fiat olim condidit
Gemella luminaria,
Descripsit orbis ambitum
Et lucis hemisphaeria.
Nune fiat ipsummet Deum
Et conditorem machinae
Huius coarctat unius
Sinu reclusum feminae.
Haec meta Messiae novi
Procrastinationibus;
Haec facta vatum periodus
Extrema concionibus.
Per hanc tenemus gratiae
Et certitudinem spei,
Videbit hac omnis caro
Vultum salutarem Dei.
VII.
De vite sicut palmites
De fonte currunt flumina,
De sole lucis spicula,
De flore flant suffimina,
Sic non profanatis sacri
Signaculis palatii
Egressus extra limina
Est virginalis ostii.
Egressus exit pumili
Gigas striatus ossibus;
Apparуt infans, dactylis
Qui gestat рanc molem tribus.
Cuius pusilla maximum
Statura fit miraculum,
Tautoque maius, quo minus
Infantis est corpusculum.
Hгnс mater expers coniugis,
Cum patre virgo parturit,
Non imminuta, eum patri
Simulque nato nupturit.
De rore praegnans ostrea
Gemmas micantes concipit;
Haec parturire spiritu
Afflata mater incipit.
Accenditur flammae velut
Candela solo basio,
Sic virgo mater integra
Cum patre, sponso, filio
Nunc suavietur dulciter.
Fecunditatem castitas
Saeros in amplexus ruat,
Nune virginis maternitas.
VIII.
Ergo volucres musici
Cantate pulchritudinem
Infantis, infantariae
Unaque partitudinem.
O maior omni carmine
Festivitas puerperae,
Fetu vel uno сomparis
Mundum regenti dexterae!
Ebullit e sinu patris,
Et qui scaturit de Deo
Fons ille, clausus substitit
In matris buius alveo.
Quid astro, maius? plus habet
Quid distributor temporis?
Non comprehendat istius
Quod arca sacri corporis.
Illum puella possidet,
Qui cuncta solus sustinet,
Qui temperans praesentia,
Et affuturis imminet.
O una cunctis patribus
Augustior paternitas!
O sola cunctis matribus,
Sublimior maternitas!
Sublimitate postmodum
Caelos genitrix ut praeit.
Sic vilitate filius
Omnes abyssos anteit.
Nam maior orbis orbibus
Est matris huiгs dignitas,
Et rursus eius filii
Est maior ipso charitas.
Amoris o ter maximam
Utrinque fortitudinem!
Deum minorem quae Deo
Et matre fecit virginem.
IX.
Nascentis et tu Tityre
Pastoris incunabula,
Per celsa Carmeli iuga
Dic non agresti fistula.
Dic Nazareni Daphnidis
Bubile sudans balsamo,
Cunas scatentes nectare,
Praesepe fragrans cinnamo.
Rex Israelis ut pecus
Fovebat olim debile,
Sic fert Davidis abnepos
Sceptrum pedumque nobile.
Sceptro gubernat aethera
Et angelorum millia,
Jumenta dirigit pedo
Et parva Bethles atria.
Asellus ante quem piger
Gregisque ductor buceri
Uterque procidunt, sui
Praesepe noscentes heri.
Regem triumphantem feret
Asellus hic ad moenia
Urbis beatae; pro bove
Hic fiet agnus hostia.
Et vos sub illius pedum
Vagas bidentes cogite,
Et gentis humanae genus
Per colla vestra subdite.
Hic vester est Pan maximus,
Hic pastor unus omnium,
Vos eius agni pascui
Et plebs minorum gentium.
Quare quotannis illius
Paliliis altaria
Ornate sertis palmeis,
Mulcete sacra tibia.
Hircos petulcos nam Stygis
Includit hic haedilibus,
Et obsequentes inserit
Oves suis ovilibus.
Sponso Christi nutricio Ecclesiae Dei
Oeconomo encomia
X.
Symphoniacae virgines,
Sacri Sionis psaltriae,
Quae vos morantur tam diu
Errationes aviae?
Frustra novelli quaeritis
Amoris incunabula,
Per regias heroidum
Regumque per cubilia.
En ipse diversoria
Perosus, extra viculum.
Judae tribulem sub specu
Suum locavit nidulum
Hic ille quamvis irriget
Genas obortis fletibus,
Vibrat pupillulas, humum
Perurit algentem quibus.
Hic concathenatus licet
Infantulorum vinculis
Configit humanum genus
Dilectionis spiculis.
Huic vos coronas floridas
De vere toto nectite,
Et integris rosariis
Bovile brutum sternite.
Exsurgat antrum Bethlees
In grande sanctuarium,
Praesepe fiat petreum
Altare victimarium.
Supra quod incenso novo
Flagrabit author ignium,
Amore vincit qui suo
Omnes amores omnium.
Vos vero myrrhae lacrimas
Et turis huc attollite,
Hic immolandas cordium
Fibras et exta ponite.
At ignis ardens perpetim
Nunc nube carnis oblitus,
Has devorabit hostias ,
Consumet atque caelitus.
O flamma matris! o patris
Jubar! cupido cordium
O Christe! nostrarum precor
Sis lumen, ardor mentium.
XI.
Sol, luna, stellae, sidera
Et astra laetum plaudite;
Montes, abyssi, compita,
Valles choreas ducite.
Quicunque creti vivitis
Mortalitatis semine,
Mixti vicissim cum sacro
Perennis arcis agmine,
Huc, huc ati este, quo suam
Sedem creator transtulit;
Tum, quando caulam iunceam
Aulae Deorum praetulit,
Intrate tecti pauperis
Parvos penates cernui,
Coram cadentes parvulo,
Pio vacate cultui.
Scitote, quod puellus hic,
Friguttiens in stramine,
Sit natus e Deo Deus
Et numen ortum numine.
Hic qui polares circulos
Pinxit coruscis ignibus,
Vitalis aurae fomitem
Luti perunxit faecibus.
Qui mentis udos halitus
Spiravit ore proprio,
Nunc infimam plebem suo
Dignatus est consortio.
Quapropter ulmeae casae
Cum iubilo succedite,
Inflate sistra, buccinas,
Hymnos, epodos promite.
Deo trinuni psallite,
Nato parenti flamini,
Et unitrino debitum
Cultum referte numini.
Laudate patrem filij
In unitate triplicem;
Laudate patris filium,
In trinitate simplicem.
XII
Sit trinitati maximae
In aeviternum gloria,
Et unitati laus, honor
Cum gratiarum gratia,
Verbo Mariam quod suo
Elegit in puerperam,
Et ordinavit gentibus
In advocatam prosperam.
Uni secundam quam Deo
Adoro, qua nihil prius
Deus creavit, sed neque
Potest creare sanctius.
Hanc ancoram vitae meae,
Portumque mortis hanc voco,
Illius in sancto sinu
Spes ultimas meas loco.
Huic patronae quamdiu
Praestabo cultum debitum,
Nec interire res meae,
Nec ire possunt perditum.
Ergo saluto te libens
Dilecta caeli filia,
Quam propter unam conditor
Mundi creavit omnia
Quam propter unicum Deus
Donavit orbi filium,
Ef obseratum gratiae
Nobis reclusit ostium.
Tu mater es viventium,
Tu causa magni gaudii,
Beatitatis tessera,
Corona nostri praemii.
Maria tranquillum mare
Absconditae dulcedinis,
Torrens voluptatis sacrae,
Fons sempiterni fluminis.
Obsecro supplex per tuae
Maternitatis viscera,
Infixa cordi per tuo
In morte Christi vulnera,
Totum per effusum mare
Caelestis in te gratiae,
Per altitudinem tuae
Incomprehensae gloriae,
Aperta semper per tuae
Dilectionis intima,
Tete per ipsam denique,
Adstas Deo quae proxima,
Monstra benignam te mihi
Matrem clienti perpero;
Ostende, dexteram tuam,
In mortis ictu querquero.
Qui elucidant me, vitam aeternam habebunt. Eccles - 24.
D. Josepho Parthenio Semper Virginis Matris
I.
Jessaea proles regia,
Josephe gens Davidica,
Dum supplici melodia
Ordimur ad te cantica,
In corde nostro turbido,
Accende lumen igneum,
Ex ore nostro languido
Deprome carmen melleum.
Fac deprecator optime,
Ut debitis te laudibus
Et prosequamur intime,
Et personemus vocibus.
II.
Sicut nitentes ambiunt
Flores acervum tritici,
Rudes ut inter esculos
Mali stat arbor Punici,
Sic inter Evae liberos
Et tot nepotum millia
Josephus omnes unica
Praecellit innocentia.
Nam castitate purior
Dei puella tutius
Sponsaliorum foedere
Sedit sub umbris illius.
O sponsa casti coniugis,
O sponse felix virgine!
Qui munus exples angeli,
Sub coniugali nomine.
Ob puritatem corporis,
Mentisque sanctimoniam
Tecum minister caelicus
Partitus est custodiam.
Idem Mariae Gabriel
Emmanuelem nuntiat,
Tuosque contra scrupulos
Exorbitantes obviat.
III.
Castissimae sanctissime
Josephe sponse virginis,
Sanctissimi castissime
Josephe tutor germinis.
Quis vixit unquam dignior
Te perfrui cum gaudio?
Jesus Mariae perpeti
Cui contigit consortio?
Fidus fuisti tu comes
Per montium cacumina,
Pecunda virgo cum deo
Cognata vidit limina
Tecum (biennes parvulos
Dum persecutor demetit)
Oras Canopi fertiles
Maria cum nato petit.
Tu cum Maria filium
In aede sacra perditum
Et quaesiisti sedulus,
Et reperisti subditum.
Tibi per omnem circulum
Vitae decenti suavio
Gaudere permissum fuit
Matris Dei cum filio.
Divinitatis dignitas,
Caeleste contubernium,
Dum pascitur mortalitas
Inter rosas et lilium.
IV.
Desiderabant saecula,
Quem destinatum gentibus,
Promissus orbi qui fuit
Oraculorum vocibus.
Quem supplices manes patrum
In angiportu Tartari,
Superstites quem cernere
Voto volebant compari.
Hunc Joseph omnium prior
Brevi ligatum fascia,
Carnis togatum chlamyde
Recepit intra brachia.
Hic primus eius lacrimas
Audivit e praesepio,
Hic primus eius sanguinem
Aspexit in praeputio.
Hic primus admiratus est
Genethliorum munera,
Quaecunque dives obtutit
Christo magorum dextera.
Josephe macte virginis
Antistes et maior domo,
Soteris altor et pater,
Adoptione vix homo!
V.
Joseph fuisset editus
De stirpe quamvis regia,
Tractare nequaquam tamen
Exhorruit fabrilia.
Quare labore perdio
Dum molle vincit otium,
Maius monarchis omnibus
Adeptus est negotium.
Regina namque siderum
Mercede vixit illius,
Eiusque pane pastus est
Summi tonantis filius.
O architecte nobilis!
Manus tuae tornatiles
Gemmis et auro divite
Plus sunt inaestimabiles,
Quarum fovebas sumptibus
Divinitatis filium,
Et quae parentis illius
Fecere te nutricium.
VI.
Quicunque vates hymnici
Laudare Christum gestiunt
Eiusque matrem concinunt,
Et te tacere nesciunt.
Tu trinitati proximus
Vicinitate numinis,
Paternitatis particeps
Affinitate nominis.
Tu sponsus almae virginis,
Sed matris et puerperae
Castus patronus, vir tamen,
Nec vir viraginis merae.
Te patriarchas in suos
Lex obsoleta vindicat,
Te iuris arbitrum sui
Gens Christiana praedicat.
Tu veritatis pristinae
Novaeque legis optimus
Interpres et testis simul
Es primus et novissimus.
Mysteriarches inclite,
Tu pridianae limitem
Lucisque vidisti novum
Exordientis tramitem.
VII.
His absolutis muniis
Josephus annis obsitum
Corpus senile dum neci
Caeloque reddit spiritum,
O quot beatitudinum
Tunc affluebat suaviis,
Utrinque cinctum se videns
Utrisque caeli gaudiis?
Author salutis hinc stetit,
Iilinc genitrix gratiae,
Ambo fideles obsides
Brevi furturae gloriae.
Torrente Jesus nectaris
Replevit eius intima,
Post ultimum sponsi vale
Maria clausit lumina
Hac morte quid divinius?
Non subiacentes tempori
Aulae perennis incolae
Vellent libenter sic mori.
VIII.
O tutor! o fidelium
Josephe, praeses coniugum!
Onus domesticae rei
Fac suave nobis et iugum.
O norma continentiae!
Intaminati dux tori!
Fac nos Mariae vivere,
Eiusque filio mori.
Extrema quando finiet
Mortalitatis fabulam,
Annisque nostris quando mors
Addet supremam clausulam,
Tum tum benignus adveni,
Affer iuvamen naufragis,
Ab irruente daemonis
Manu tuere nos magis.
O triritas! O unicum
Viventium solatium!
Maria, Jesus et pius
Josephus, adiutorium
Vivis adeste, mortuis
Ateruitatis pmemium.
Ego diligentes me diligo.
Proverbior. 8.