LUCTUS MULTIPLEX EX UNICA JACTURA VIRI
toga, sago, religione, maximi; celsissimi domini,
domini Josephi in Zbaraz et Niemirow
Potocki castellani cracoviensis, supremi
copiarum Regni Ductoris, Sniatyensis,
Lezayscensis etc.
Praefecti; Funebri eiusdem laudatione
nonnihil delinitus a delentissimo, gratiisq;
sui Fundatoris devinctissimo Collegio Stanislaopolensi Societatis Jesu.
Anno Domini 1751.
Flebile luctifica carmen mihi prome figura,
Et refer aeterno squalida Musa choro;
Dic, age, nuperos hodierno e funere luctus.
Si quid prae luctu dicere moesta vales.
Читайте також: Етикетна латиномовна поезія в українській літературі XVI-XVIII ст.
Dic, age, quos lessus, et qui flevere Poetae,
Defunctum nuper cum cecinêre Ducem
Illi Tergeminae vitalia fila Sorores
Crudeli postquam desecuêre manu;
I licet atrati, feralis turba, Dolores
Suprema exanimi solvere justa parant: 10
Atque inter lacrymas, et luctificos ululatus
Innectunt sertis: ferta cupressus erant
Tum rigidos artus, multique implexa corona
Componunt atro pallida membra thoro.
Desuper ad tristem pompam stat grande trophaeum
Hoc decus addiderant arma subacta Duci,
Potocidum Gentis divinum insigne Pilava
Stat ferali pegmate summus apex.
Huc ego tergeminas conspexi accedere Divas
Persuas lacrymis ora, piosque finus. 20
Prima latus gladio, clypeoque insignis et hasta,
Altera inerme olea cincta virente caput:
Tertia, Divarum quae maxima visa Sororum,
Signa, Crucem dextram, thuraque Sacra tulit.
Martia prima mihi visa est Bellona fuisse:
Demum Pax mitis, Religioque fuit
Illae sub furvo tristes sedêre trophaeo,
Erupteumque sibi sic cecinere Ducem.
Bellona
Mene etiam plorare jubent crudelia fata?
Me bello indomitam tristia fata domant? 30
Heu domuêre! Manus dare vinctas fluereque cogor!
Occidimus! Nostrum robur et arma jacent!
Quam stratae campis acies, quam mille juvabant
Funera de caesis accumulata viris;
Unius hanc jactura viri plorare coegit:
Nempe uno amisso perdita cuncta Viro!
Pugnanti mihi Sarmaticus fuit ille Gradivus:
Ille triumphanti summa corona fuit.
Heu, jacet exanimis! contoque invictus et ense,
Trux Libitina, tua victima falce cadit! 40
Crudelis Libitina! uno quae tota perempto
Vincis et evertis Lechica Regna viro!
Pax
Nil mihi cum bellis: odi bella: otia sector:
Praelia detestor, nata quiete frui.
Illatas bello clades domibusque Virisque,
Arvisque (ut cunctas Mars populatur opes
Sarcio: nec ferrum nisi Falce ac vomere, quale
Sponte petunt agri, stringere mitis amo).
At mihi cum bellis utiam nihil usque fuisset
Nam tandem est aliquid, cui nihil usque fuit. 50
Est, heu! est nostrum luctus communis utrique
O Bellona! tuam ploro meamque vicem!
Occidit! heu miseram me teque! Heu, occidit ille
Dulcis amor Patriae, pacificusque Pater!
Occidit, in cuiuscapiebam tuta quietem,
Nulla arma ac Martem fueta timere fine!
dura nimis Libitina! quibus me funere in uno
Luctibus exanimas, insepelisque malis!
Nam quae ego non metua Patriae mala? tanta periclis
Omnibus, heu! pandit quippe ruina viam! 60
Religio
Bellatrix una, et Pacis sum mitis alumna:
Hinc magnum bello paceque ploro Virum.
Perpete cum saeva vitiorum peste, duello
Concurro, et saepe est pugna cruenta mihi.
Imperii fines Coelistis profero: Regnis
Regna addens, summo subjugo cuncta Deo.
Inde mihi clarum per, quae gero praelia, Nomen
Inde solo ac Coelo dia Virago vocor.
Inde triumphales, Coelestia signa, Coronas;
Est mille emerito vertice ferta gero. 70
Quae tamen usque gero coelestia praelia terris;
Non nisi Coelestis Pacis amore gero.
Hac ego Mortales una impertire laboro:
Hinc mihi summus amor perpete pace frui.
Hinc quoque, quod dixi, mitis sum Pacis alumna,
Pacificosve colo semper, amoque viros.
Ast, heu me! Unius crudelia fata, dolenda
In mea grassantur viscera morte viri!
Heu cecidit! cuius protecta umbone quieram!
Quive meus fuerat murus, et Ara spei! 80
Ille meos, Armis tuitus, promovit honores:
Ille meus auxit pace, quietus opes.
Ille mihi vindexique fuit Columenque, Decusque:
Illo cara mihi Sarmatis ora fuit!
Ille meo centum posuit votiva Tonanti
Templa: deauratis Templa Superba tholis.
Ille et sacrificis Templa exornaverat aris
Queis datur aeterno victima digna Deo.
Sanctius at multo Templum fuit ipse Tonantis:
Illius et pectus Sanctior Ara fuit. 90
Hic ego relligio, hic pietas fuit alma Sacerdos:
Victima at ipse Deo cottidiana fuit:
Crudelis Lachesis! quam Lamentabile vulnus
Infligis miserae! quove dolore necas!
Da lacrymas Bellona viro, qui maximus Armis,
Teque ipsâ; Lechicus, teste, Gradivus erat.
Tu, quoque non lacrymis, non funebribus lamentis,
Lechia Pax, ullum squalida pone modum.
At mihi qui luctus! misaere mihi quâe lacrymarum
Sufficient undae! quae aequora! quae maria! 100
Si caput hoc liquidas, quantum est, vertatur in undas;
Totque fluat rivis, quot fuit ante comis:
Si mea perpetuis duo lumina flumina fundant,
Oceanus quantis turget amarus, aquis:
Non ego digna viro persolvero funera: nullis
Defleri lacrymis tanta ruina potest!
Ite piae lacrymae, ac totis decurrite terris,
Atque ista in quovis pingite verba solo.
Occidit in lechicis ingens Potoccius oris,
Occidit: et tantis funera flentur aquis! 110
Magnus erat sago bellator, pace senator;
Maximus ille tamen relligione fuit.
Зберігається у фондах ЛБАН ім. В. Стефаника